Stapelia pedunculata, Majf. Jtapel. pag. 31; tab. 21.
Diflinctiffime hæe Stapeliæ fpecies a congeneribus facile dignofcitur peculiari pe-
dunculorum longitudine. Etiam in ftatu non florente a reliquis fpeciebus abunde difcre,
pat habitu ramorum. Angulis fcilicet ramorum tam obfoletis gaudet, ut hi fere cylin-
dracei evadant, dentesque eminentiis verrucofis finiiles, fæpiqs parvi funt & multis in
locis perfecte obliterate Maffon pedunculos ex parte inferiore ramqrum jqniorum orto.s
defcribit, utiin noftraicone delineati funt, fed in icone Maffoniana ex parte fuperiore ra?
morum oriuntur, et flores cônfequenter erecti fiftimtur. Notabilem differential in coloris
corollæ faturatione obferyavimus, et Maffon yarietates duas meminit, alteram corolla
fufco-purpurea, alteram corolla flavefcente. Affiduus ille collector plantarum hane
fpeciem invenit in Capite bonæ Spei ad montem Camies, inque hortum Kewenfem in-
troduxit anno 1784. Icon, noltra ad exemplar Domini Woodfoord Vauxhall concinnata
ell, ubi floruit fub finem Junii elapfi. Culturam generis notam requirit^ et nullatenus
tam infrequenter floret ac multæ aliæ, Ractenus Sin^fîus..
OBSERVATIO JACQUINI. Illuflris Simfius inculpât hic Maffonem, ac fi in de,
fcriptione atque figura fua fibi contradiceret. Sed hanc reprehenfionem Simfius non pro-
tuliffet, fi confideraffet, Maffonem in totopperis fui decurfu, ubi pedunculos ait ex rami
parte inferiore ortos, ubique intelligere rami bafin, fummitatem vero ejusdem, quando*
ex fuperiore ortos pronunciat. Nec etiairç ullibi Maffon in mentionem incidit de loco definite
fuperficiei rami, ex quo pedunculi enafcuntur, utrum ex fuperiqre five antica, aq
ex pofiica. Ego in Stapeliis cultis meis Maffonem imitates fui.