Herb. Hostm. et Kappl. n°. 1727. Specimen parum completum, ad speciem
autem constituendam sufficiens. — Caulis acute angulatus, glabriusculus. Pe-
tio li glabrescentes, 4-pollicares. Folia —5 poll. longa, 6—4|- lata, in siccö
membranacea, juniora dense pubescentia, sensim glabrescentia, pube subtus
diutius persistente, trinervia, nervis 2 exlimis productionem basilarem in sinu
folii marginantibus, in lamina bis furcatis; lobi, (quorum médius paulo longior,
laterales extrorsum ad basin dilatati), sinubus angustis, sed obtusis, discriminati,
denticulis marginum remotis exilibus teretiusculis. Pedunculus communis
septempollicaris; pedicelli circiter 20 ex ejus apice, aequilongi, spmipollicares,
Calycis lobi lanceolati, acüti, hirti.
Adnotatio. J ju f fa a e g y p t i a c a , Mill. (Momordica Luffa,L.), quae in
Surinamo culta ac efferata'occurrit, vix eadem esse videtur àc genuina
aegyptiaca ilia, jam in Alpini de p i. Aeg. libro icone expressa (conf. L in -
naea Tom. 18. p. 366). Foliorum enim discrimen, quod eo loco indi-
cavi, constans omnino esse videtur. Anne species indescripta, ex Africae
regionibus orientalibus cum Nigritis in Novum Orbem translata, cum sca-
b r a , Schdm. , comparanda?
M e lo t J i r ia p e n ü t t l a , Linn. — Met. Esseg. p. 2 7 9 , in Plumieri iconibus
(ed. Burm.) Tab. 66. fig. 2 , bene delineata exstat. Linnaeus in S y s t. Veg.
primo solam banc figuram citabat, itaque proprie stirpem occidentali-indi-
cam in mente habuisse videtur. Postea eadem stirps in Carolina, F lo rid a
rel. detecta est. Minime vero nunc M . p en d u lam L. ad stirpem boreali-
americanam restringere oportet, uti fecit cl. Roemer (Synop. Monogr. P e -
p o niferae p. 27). Americae centrali et insulis Indiae occidentalis praeserr
tim propria esse videtur. Forma pro stationum varia indole aliquomodo
ludit; folia vel majora, mâgis ovata, distinctius denticulata, yel contractio-
r ama g i s rotundata minusque denticulata. Quae in Herb. Hostm. sub
n. 112 occurrit, exacte figuram Plumierianam refert; amic. Focke vero
misit specimina foliis minoribus et rotundatioribus insignia, alioquin autem
plane conformia. ' Caveamus itaque ne omnia Americae centralis specimina
a borealioribus diversa autumemur! Cum M . flum in e n s i, Cxardn., cui
•'folia dliata disertis verbis tribuuntur, nequaquam conjungi possunt, — nec
ad hanc speciem Gardnerianam referre oportet M . p en d u lam , Flor. F lum .
Tom .1 . Tab. 6 9 , quae cum plerisque M . p en d u la e g en u in a e speciminibus
optime congruit.
S H I V A C E S I E A E .
S A U Y A G E S I A , Linn.
1. S ttu ra g e s ia M a p p le r i (n. sp.), fruticulosa, erecta, ramosa, foliis
•densis, patentibus, parvis, lanceolatis acutis, marginatis, remote appresse
serrulatis, subtus pallidis, in petiolum brevissimum latum constrictis, sti-
pulis filiformiter pectinatifidis, floribus fasciculato-vel simpliciter racemo-
sis, sepalis inaequalibus acuminatis, serius apice emarcido acutis vel obtusi-
usculis erosulisque, petalis roseis obovato-rotundatis ealyeem aliquid superantibus,
filis purpureis subspathulatis obtusis numerosis, petalis internis
basi purpureis.
Locis arenosis savanae prope p la n ta tio n em VIn q u ié tu d e , m. Sep-
tembri detexit cl. Focke; in Herb. Kappl. sub n°. 630« adest, ubi nomen
olim dedi.
Planta elegans, habitu aliquomodo ’variabilis, spithamea vel fere pedalis,
cum S. Sprengelii haud confundenda. Caules purpureo-fuscescentes striulati ,
aüt toti aut basi aut apice tantum ramosi, rarissime simplices. Folia satis
conferta-, aliquando fere imbrieata, majora fere 3 lin. longa, 1 fere in medio
lata, minora plerumque 2 longa, £—| la ta, utrinque nitidula, serraturis.
remotis, denticulos fusculos exiles, crenis insertos, referentibus. Stipulae folio
breviores, appressae, tenuissime divisae, divisuris superioribus majoribus. Race-
wiorum axis pallide viridis vel fusculus , rectus vel flexuosus, floribus solitariis