triginta furgunt, olorini admodum calami craflitie
fed et faepe vix columbinum aequante , lignofae , cortice
glabro, lutefcente veftitae , infra gemmis veluti
nodofae , in quarum plerisque foliorum rudimentä in-
lident, cubitales, dodrantales aut altiores, humilior
etiam, quaedam eredae , aliae fupra terram fparfae ,
fimplices aliae , aliae ramofae , fummitatem verfus al-
bidae , quad farina afperfae eifent , nonnunquam etiam
amoene rubentes, quae in tertia cireiter altitudinis;
parte foliis fatis crebris veftiri incipiunt, crafliusculis,,
vncia ajiquanto latioribus, et pro ratione breuioribus
Lauendulae vel betae folia referentibus, non venofis f
fed infra tantum nemo eminente praeditis , ibidemque
cinereis aut albicantibus , fupm viridioribus , ab au-
tumnali tempeftate rubente et luteo variis, in quorum
alis glomeres longorum, in humilioribus plantis etiam
breuiorum, magis aut minus candidorum, pilorum
eriguntur, inter quos tria perpetuo femina haerent
exigua , aut maiuscula , fubrotunda , aut ex rotundo
acuminata, compreflä , quorum tarnen raro omnia ad
maturitatem perueniunt. Singula autem Iemina duo-
bus foliis , perquam hirfutis» in cornua veluti defi-
nentibus, vti defcriptio generica LINNAEI xncukat,
inuoluuntur. Haec eft flosculorum femineorum dis-
pofitio, de quibus itaque nihil nil! fernen maturum
obferuare licuit. Extrema verfus, vt et per totam fere
caulis longitudinem ex iplo illo loco, cui feminei flos-
culi infident , fpiculae furgunt femiunciales et longio-
res etiam, e luteo pallefcentes, fteriles, adeoque mas-
culae , perquam tenues, anferinae pennae admodum
craflitie^
craffitie , de quarum ftrudura nihil diftindi mihi in-
notuit. In planta ramofa ramorum eadem ratio eft,
In vaftis ficcisque lapidofis campis fuperioris /e-
nifeae atquè in euim labentium fluuiorum regione , vt
et ad Angaram et Baicalem vsque in campis praecipue
Yrinscinenfibus e regione rupis Kladowaiae et in are-
nofis locis circa Baicalem lacum copiofam fub finem
Aug. menfis inuenimus STELLERVS et ego. CeL
D. LERCHE etiam ex Aftrachania ad me transmifit.
Icon virgam huius fruticis ad viuum fiftit.
IL AXTK1S ereda j herbacea , amends ' mafculis.
fimplicibus Tab. II. fig. 2. et Tab. III.
Axyris foliis ouatis caule ere£to, fpicis fimpli-
ciffimis. LINN. Sp. pi- 2. p. 1389- »• 2-
Radix lignofa eft , albens , tenuis , longis iisque
paucis albicantibus fibris ftipata. Caulis in planta fil-
veftri pedem aut cubitum raro fuperans, in hortis a i
aldtudinem fere humanam alfurgit , infra glaber eft et •
rubens, fupra lanugine pubefcit. Folia mox ab exor—
tu multa funt, nullo ordine pofita , pallide viridia r
lanceolata , vtroque extremo acuta , in medio femiun-
ciam lata , breuiflima lanugine obfita , neruis oblique
ad coftam fblii mediam excurrentibus obfcure diftinda,
breuibusque petiolis fuffulta. E fmgulis foliorum alis
fingulae prodeunt fpicae , raro vncia longiores , quibus
flores exiguorum globulorum forma alternatim, fed
fpilfe adhaerent, confiantes ex foliolis e luteo pallidis-
fimis, inter villos albos breues emicantibus, et fila-
mentis, apicibus pallide luteis, inftrudis. Spinae hae
turn longius fuccrefcunt, et pars extrema tota fit pa-
C a leacea^