Incarvillea et Ampliicome inter sé affines ab òmnibus aliis II
generibus gerontògaeis statura herbacea diversae in montibus j
el'atis praecipue Himalayensibus et Asiae interiòris crescunt et
usque ad Tùrkestaniam et Gbinam borealém inveniuntur.
«ptérior certe in orbe gerontogaeò altidudinés maximas verticales
attingit ; nani mitra 3000’m. in montes adsèéndit:
Tribus Bignoniearum in Africa nullas species offert ut in
familia Bignoniacearum iterum relatio peculiari? manifesta fiat,
quod tribus quae Americae ét Asiae communes, saepe Africam
transiliunt. Genera Tecomearum endemica autem in continente
Africana haud pauca exstant: Newbouldia, Spathodea, Fer-
nandia arbores speciosissimae pulcherrime florentes praecipue
Africae occidentali propriae; Spathodea autem usque ad lacus
maximas interiores Africanas progreditili-. Catophractes et
Bhigomm genera valde peculiaria frutices spinosi erecti
tropicum Capricorni transgrediuntur et in coloniis'Germanicis
Austro-occidentalibus pro parte etiam in Africa orientali vigent.
De genere Tecomariae jam supra disserui. Africa orientalis
generibus Stereospermi, MarJchamiae, HeteropJiragmatis, Doli-
chaudrones et Kigeliae hospi tinnì fiat. Ulterior etiam in
Africa occidentali baud frustra quaeritur et ut infra dicam
cum specie endemica Madagascaria provenit; omnia alia ■
Africae çum Asia orientali communia; JDolichaudrone aieam
geograpbicam vastissimam exhibet, nam D. longissima K. Seh.
¿sarins cbaracteristicus vegetationis maritimae quam formàti|?;p
nem „M an g ro v e “ appellamus, usque ad insulam Neo-Guine-
ensem per totam Arcbipelagum Malayanam remanet.
In insula Madagascaria et in illis quas sub titillo Mas-
carensium conjungimus, Bigijoniaceae miro modo eyolutae se
praehent^nòn - solum species quaedam Tecomearum supra
nominatarum inveniuntur, sed tribus Orescentiearum genera
plurima boc locò offert. Habitus plantarum; interdum valde
miitatur, genera nonnulla nempe armamentis abundant: Zaa
ilidfolia Baili, folia aculeata procréât quae in tota familia non
porro proveniunt; Pwracolea Grevd'Bailì. aculeis e ramis erum- |
pentibus iMètur; Phyllodenium Bernieri Baitt. post delapsum
folìòrum petiolos in aculeos pungentes convertit. Valde pecu-
ìiarìs transmutatio foliprum in genere Phyloctenii: racbis
nempe foliorum pinnatorum dilatatili- et ampliatili-; eo loco 1
ubi foliola huic insident racbis contrabitur et coarctatùr. ita
ut interrümpatur et quasi in phyllaplura superposita dividatur ;
eodem gradu ut racbis èxtendìtur làmina magnitudine : imi-
nuitur et tandem evanescit. Genera Goìeae et affinia Paracoleae,
Siphòcoleae et Ehodocoleae ad ' arbores speciosissimas pertinent,
quaev saepe infiorescentias floribundas egregias è ligjio vetere
procreant. ÀfîyeZitt Madagascariensis Bak. species maxime in- |
signis a duabus Africae còntinentalis,. inter se proxime affi- ‘
nitate conjnhctis, valde dis’crepat.
Géneribus reliquis Orescentiearum, Gresceritiàè ipsi et
affinibùs Amphitecnae, Enallagmatis et Parmentierae America
calidissjina bospitium ddt. Centrum distributionis hujus tribus
autem non in America australi, at in centrali quaerimus, nam
species solitaria Grescentiae tantum in Terram fìrmam trans-
greditur, G. Cujete Linn., et jam in silvis -maritimis provinciae
Rio de Janeiro viget. Omnes species aliae Grescentiae ex
imperio descriptae certe ad eandem pertinent et non omnino
certus sum, num re vera arbor saepisSimè ¿ulta omnibus ìò'ciS
laüdatiS indigena sit. Speciem quandam Grescentiae solitariam
novàm G. trifolìcm cl. Bmnoo ex inSUlis Pbilippìdis ädüm-
bravit; bàiic plantain ipse e regione laudata vidi et pro
identica cum 0. ‘aldtà H. B. Kth. Mexicana earn récognòvi.
Genus Schlegéliae species epipbÿticas opé ràdicum in arbores
scandentes incliidens pari ter in #sulis‘ ’ Antillanis viget et
Speciem unicam' usque ad ditiobem :GuiánénSem¿ '^alteram 'in
ditionem Guatemalenseffi ernisit ; cl. Spruce probabili ter tertiam
in l'égione flumiñis Amazonumísinvenit, nimis mancam ad
dèscriptionem.
Tribus Eccremocarpeàrum et Tourettiearüm cum generibus
solitariis pariter ci ves Americanos 'sblos; ámplectün tur ; priòr
regionibus eiatis Americae australis orientalis, ulterior ditioni
Mexicanae propria. Tourrettia autem probabiliter melius pro
typo familias peculiaris habetur, nam indole ovarii tetrameri-
et capsulas nimis late a Bignoniaceis veris abhorret.
Quoad distributionem geograpbicam Bignoniaceärum in
imperio Brasiliensi attinet, tabula I I nos dócet, genera
ampliora species ultra 20 includentia omnia in Brasilia vigere:
Arrábidaea, Adenocalymma, Aiiemopaegma, Jacaranda, Tecoma
hoc loco etiam speéies plurimas genuerunt et feiA qinSiä;
vñumero vald'e ’ decre’scunt si fiues imperii transgrediuntur: _
Tecoinae species tantum in ditione Mexicana et yin insulis
Antillanis copiösiores proveniunt. Genera monotypiCa in
Brasilia permulta exstant nempe Ï6 i. e. '30ío{o omnium hujuS
terrae (52). Miro-modo haec pro parte áream geógrápbicam
in hac familia inusitate exlensam in'coiunt : Gallichlamys lati-
fólia K.. ¡i provincia Rio de Janeiro et Mato ' Grosso
usque ad isthmum PanaUîensem, Mèlloa pôpulifolià P. DC. a
Paraguay usque ad rem publicam Neo-Granatensem, Phrygano-
cydia corynibosa Bur. a deserto Gran Chaco rei publicae.
Argentinae usqiie ad insulam Trinitatis baud infrequenter
occurrunt. Parágoniá pyramidata Bui|)n'òfi|minus distributiófie
vasta gaudet; nam e ¿provincia Santa .7Catbarina usque ad ex-
tremitates boreales-Americae australis: cr.escit.j iterum iterumr
que pro specie nova sumiam;auetorés fere decies fiescripserunt.
Polickandra cynanchoides Gìi&m. .ätin
Brasilia austral ietin rebus publicis. Argen.tiuis valde divulgata
videtur. Gydista aequinoctialis Miers fere in omnibus collection
ibus inter flumen Amazonum et insiúás.Antillanas confeçtis
hand frustra quaeritur; nuper earn etiam e provincia Mato
Gròsso vidi, ita ut area geographica íhujus speciei- multo
magis Austrum versus se dilataverit. Gybistax àntisyphiliHca.
Mart. etiam per totum imperium usque ad Peruviani orientalem
migravit.
Alia genera monotypica contra species continent quae in
materia vasta a me ipso examinata- semel täntum'occurreriint.
Odontotecoma/m fulgentem Bur. et K. Scb. nullus nisi cl. M artius
e provincia Babia attulit; Glaeipvia/ni baiihinioidem, Bui1, cl.
auclor in cujus honorem cl. Bureau plantam baptizavit iloco
valde limitato prope Gavia invenit et Neójdbertìcm Gatidollea/nam
Bur. et K Scb. stirpem maxime peculiarem et insignem
collectores pauci .soli repererun t.
Jam supra diximus, familiam Bignoniacearum specifics
tropicam esse, ita ut regio Napaea, provincias maxime
australes extratropicas imperii incjudetìs numerum exigìmm
spècierum praebeat 22 vel 7°/o tantum. Ex his species duae
non in zonam calidiorem ingredi videntur, quamquam in rebus
pubiicis ' contiguis praòcipue in Uruguay crèscunt nempe
Macfadyena dentata K. Sch. v %M.policìianib'one cynà/nchoides
Cham, jam supra laudata. Omnes aliae nil nisi hospites
alieni quae cum silva primaeva ingenti tropica in ditionem
Napaeae venerimi.
Relatiohem maxime insignem distributionis geographicae
hoc loco siléntio praeterire nolimus. Multae familiae plantarum
species monnullas praebent quae ditionem Napaeam et
res publicas contiguasL Ìnbabitan|i';v,!dein.areis vastis segregatae
iterum in:. parte septentrionali Americae australis - vel in
America Centràli vel boreali ipsa apparenti In genere typi^O:
Bignoniae duae species tales proveniunt, nam JB. unguis cuti L.
rsiinbf .ite. 'pàpa,e£ et in insulis Antillanis A t0 n ditione
Méxicana viget; B. exóleta Veli, autem loco priore et prope
Rio de Janeiro - crescit, at in ditiònn fluminis Amnzpnum:
haud deest, quiÌm B. vespertilio Barb. Rodr. qmmnoj cum ea
congruat. In ditione Guatemalensi ipsa eli. Bernoulli et Cario
plantam collegerunt quae vix vel ne vix quidem ab ea discrepai.
Regio Dryadum ‘ quacum nunc regionem Hamadryadum
conjungere solemus, oram silvaticam oceani Atlantici Brasiliensis
a pròvincia S. Paulo, usque ad ostium fluminis Amazonum et
centrum versus usque afi. mqntes prAvificià^lMinas Gera6s,
Goyaz et Piauhy orientem versus ; limitantes amplectitur.
Silvae deusae et bumidae et calidissimae conditiones maxime
idoneas ad proventi!m Bignoniacearum praebent et hoc loco
specierum numerus ultra quinquies multiplicatur : 117 Bigno-
niaceas peregrinatores botani’cfcbòllègerunt vel 30 °/o omnium
Brasiliensium. Haud paucae hujus regionis indigenae et ei
peculiàres in ter eas observantur : Parabignonia Maxìmiliani
Bur. quasi Bolichandrones supra salutatae vicaria in provinciis!
Espiritu Santo ét Bahia usque ad S. Paulo crescit, nisi in
ulteriore, quod probabile videtur, culturae aufuga. Già-'
zioviam jam supra commemoravi: Valde insignem Perìantlio-
megam Ydloeii Bur. pariter prope metropolim solam collectores
pauci receperunt.
Distributipne geographica valde peculiari et commemoratu
digna Tanaecitm cyrthanthim Bur. et K. Sch. gaudet; olim
banc avem raram e; provinciis Bahia et Ceard cognovimus,
ftperrimpautem cl. Malme earn, quam diu falso pro Tecomae
-spepig habuerunt , in Paraguay spatio * ingenti interruptam
inyenit, ubi prope .¿olòniam Risso silvas secus fluvium Apo
floribus speciosis albis elongatis ornat. Ambae species generis
Tabebuiae stricte Brasilienses in banc regionem pertinent,
altera T. cassinoides P. DO. arbor uliginosa maritima, altera
T. óbticsifolia arbor parva montes in vicinitate metropolis
iiibabita.t.
Genera ampliora familiae e tribù Biguoniéarum supra
jam laudata, qui bus nunc jam genera Lundiae, Pithecoctenii
et Clytostomatis adjicimus, multis speciebus splendidissime et
locupletissime florentibus ornainentum maxime egregium silvis
primaevis altribuunt. Erutices saepe altissime scàndentes
earn plantarum formationem componuut quam Gennauice
„ L i a n e n “, lingua Brasiliensi e Tupi sumta „Cipo“, lingua
Òastillana ,,B ej u c o“ vel „V ej u c p'J^nuhcupant. Hon solum
hae plantae inflorescentiis maxime insignes, sed etiam forma
truncorum qui anguibus similes ab arborei altera in alteram
.. / Biguouiac. .
repent conspicuae, ut omnes peregrinatores fusius de iis narrent.
Non raro surcula et rami taliter arbores silvarum et frutices
bumiiiores inter se cortnectiint ut incolae non nisi ope cultri
in has silvas impermeabiles et fere inextrieabiles ingredi
possint., Trunci fruticum scandentium interdum valde dilatati
et compressi et regulariter excavati et umbonati scalam reiteran
t, ita ut incolae speciem vulgarem Pithecoctenium eclii-
natum K. Sch.. „P e n te de M a c a G e r m a n i c e . ..Affen-
l e i t e r “ appellent.-. ^ ,
Tribus Tecomearum contra pro parte arbores ingentes
altissima?-, illas praebet quae silvas a prioribus inhabitatas
efformaut: - Tecoma. chrysotricha Mart., T. araliacea P. DC.
T. Ipé Mart., Jaca/ra/nda macrcmtha Cham. et J. micrantha
Oham.; insuper florentes omnium; consensu adspectum egregrium
praebent, quia floribus magnis splendide coloratis abundant,
ita ut sub anthesi coma globum giganteum luteum vel viola-
,c.eumo referat.
Regio Oreadum plàhitiem altaru Brasiliensem usque ad.
fines Bolivienses amplectens species plurimas Bignoniacearum
nutrii; nam #01 :|ò;go; ad 141 numerus elevatur vel ultra 407»
qmnipm ' Brasiliensiui^y Haec relatio etiam ex aliis familiis
botanicis qui dé Flora Brasiliensi scripserunt, bene nota nos
docef, has regiones quamquam minus fértiles et sicciores et
per spatia vasta silvis fere omnino carentes tamen conditiones
ad species evolvendas aptas offerre. In silyis humilioribus
laxioribus, quas incolae „C a a tin g a s“ nuncupant, saepe ex
arboribus tortuosis efformatis iterum species piaves'Arrabidaeae,
Adenocalymmatis, Anemopaegmatis, Lundiàe et Memorae occurrunt
quae in arbores adscendunt et eas infiorescentiis e floribus
iunum erosis conflatis o rnant. Collectores praecipue Fridericicm
speciosa/m Mart., Arrabidaeam macrophyllam K. Sch. et
A. athrerión Bur. propter copias florum excellentissimorum
maxime laudaverun.t,, qui non solum; ope corollae sed etiam
calycis pulchre colorati insignes sunt.
Species quaedam eorundem generum vulgo frutices scandentes
procreantium in prata regionis Oreadum quae „Campos“
vocantur, migraverunt, et fulcris baud porro exstantibus in
quae se inCu.mbere possent, in berbas perennes erectas basi
lignescentes vel in suffrutices strictos se mutaverunt et in
formatione vegetationis campestri multum valent; ex his
Memoram glaberritnam K. Sch., Gremastum glutinosum Miers,
Jacara/ndam Gà/roba P. DC., J . monópTiyllcm K. Sch., J. race-
moscm Cham. et alias species huju.s generis et Arrabidaeam
platyphyllam Bur. et K. Scb. nominare volumus. Formae transitoria?,
nempe exemplaria quae apice cirrhum unum alterum-
•yq perfectum vel imperfectum piillulant, baud désunt, ita ut
metamorphosin bodie jam persequamur ; species ulterior ipsa
varietates exhibet quae inS|fivis denSis jisque ad vertices
àrboruni adscendunt.
Pars maxima spècierum ' hujus ditionis indigena nullo
IO®©: alio porro invenitur. Genera autem e i ‘soli propria
probabiliter ex causis supra exhibitis pauca exstant : Neor
jobertia, de qua Supra jam dixi, solitaria esse, videtur. In
vicinitate urbiura niajorum ut prope'metropolim Bignoniaceae
extraneae nonnullae • pi'(jpter gracilitatém staturae,;et amoeniT
tatem florum coluntur et per casum'bortos hinc inde eftugerunt:
Stenolobiwn stans Seem., quamquam in Brasilia certe indigenum
54