condendjim usus est. Quum in universo genera ope illarum
stabilita cum characteribus flovis et praecipue fructus 'eon-
grnant, genera Bignoniacearum sine dubitati one pro natura-
lissiniis habenda esse putamus.
Hon'omnia genera Bignoniacearum structuram anomalam
ligni exhibent: arborea ereetae et frútices campestres aut
berbae perennes a norma Dicotyledonearum omniMo non rece-
dunt et genera Tecomariae et Gampsidii et Schlegeliae inter
frútices ^candentes pariter normam tenent. Irregnlavitas in-
super non nisi in ligno quod secundarium nominamos et quod
e cambio: pirculari qrituf, manifesta fit; primo initio ornnes
caules structuram eandem et normalem offer unt.
Lignum Bignoniacearum qmnium notis sequentibus; insigne:
radii medullares ubique pauci- (1- ad3-) radiati; vasa
spirala nullibi nisi prope medullam observantur, lignum ser
cundarium iis caret (Doxantha capreolata Miers excepta).
Ubi vasa telam parenchymaticam tanguut, vasa eas incrassa-
tiones monstrant, quae „Hoftiipfel“ Germanice appellamùs.
Maximi momenti in- omnibus formis scandentibus vasa satis
lata in annulos peripbericos disposita strata annuaria spuria
Simulant.
Abnprmitates structurae ligni in Bignoniaceis tvss repefi-
untur: primam Cl. Schenck structuram lam in is le p tom a tis
i.nsiU©ntib,us insignem (S tr lie t u r m it e in s p r in g e n -
den B a s tp l a t t e n ) nominavit. Modus simplicissimus hujus
relationis offertur, si corpus lignosum sectione transvèrsa
formam c ru c is fe rre a e (Germ, „ e is e rn e s K re u z “) exhibet;
tpnc columna ligni quasi striis vel canalibus longitudinaliter
decurrentibus 4 excavatur. Sinus 4 crucis cum seri ©b us 4
foliorum e decussatione ortis alternant. Si braccbia crucis
brevia remanent, sinUs vulgo ab. imo fundo usque ad peri-
pheriam ligni aequalem se praestat; si longiora tunc latitudo
sinus a basi aut sensim aut saltatim augetui', ita ut
sinus nunc linea continua aut linea iterimi iterumque rectángulo
fracta circumscribatmv Modus complicatior evadit,
si inter laminas, vel tabulas partes leptomatis secundarii vel
tertiarii interponuntur.
Structure secunda abnormalis corpus lignosum omnino
diffissum et disjectum demonstrat. Causa d,estructionis hodie
baud perfecta clara: secundum cl. Sohenck cellulae quaedam
medullae et parencbymatis lignosi regenerautur, partitione et
incremento, cellularnm. sectores ligni magis magisque dis-
juuguntur et tandem omnino discluduntur, ita ut insUlae
quasi lignosae in magmate telae disjungentis sat aequabili
patent.,;4 Cl.. Warburg contra et eum sequens cl. Gilg
putaverimt telan) luxuriantem quandam e leptomate ortam
esse quod mihi quoque probabile yidetur ut. in -Engler-
P r a n tl, Natürliche Pflanzenfamilien IV (3) asserui. Non
raro, nempe inter sectores lignosos lignum primarium omnino
non discissum sed integerrimum reperimus; quod nos doeet,
medullam ipsam telam disjicientem non efformavisse.
Structura tertia abnormalis fascipulos vasorum secun-.
daños corticales, incremento proprio ope cam bit regenerati
donatos exbibet. Corpus lignosum interum vulgo more.structurae
primariae differentiatum, annulo simplici vel duplici
partium lignosarupii circumdatur ; ulteriores interdum cum ligno
interiore bine inde, conj.un.ctas se prueben t. Fasciculi vasorum,
probabilités" in parenchymate leptomatis#riUUtur, sensim ad
dextram et sinistram dilatantur et plus minus tandem inter
se conjunguntur.
Ex anatomia radiéis Glaeioviae bauhinioidis Bur., Big-
noniae unguis Gati L., Macfadyenae dentatae K. Sch. (Bignoniae
Tweedieana Gris.) plane elucet, interdum saltern structuram ab-,
normalem caulis aeque in hoc organo provenire; haec insuper,
ope telae luxuriantis tubera magna parenebymatosa'procréant
quae probabilitèr ad aquam retinendam (Germ. „Wasser-
sp ei Cb er 0 rgan’e“) inserviunt.
Systema naturale Bignoniacearum scandentiurii cl. B u r ea u
in anatomiam conditura nunc sequitur:
A. Lignum laminis 4 insiliéntibus leptomatis excavatum:
a. Laminae leptomatis aequalíttr latae vel sensim peri-
pheriam versus dilatatae.
<x. Fasciculi vasorUm corticales nulli. .
I. Caules vetustiores absque tabulis 1
' suberis crassis . . . I. Arràbidaea. "
II. Gaules vétustiorés' tabulis subèris
crassis donati . . . II. Par agonia.
ß.. Fascinili .vasorum corticales exstant et
annulum lignorUm exterum efficiunt
HI. Gallichlamys.
b. Laminae leptomatis peripberiani' versus saltatim dilatantur.
a. Rami juniores fasciculis fibrosis mecbanicis'carent,
serius cylindrici teretes, rarius quadrangulares, baud
silicati.
I. Cortex absque eèllulis valde incrassatis (Stein-
zellen).
1. Gradus laminarum leptomatis lati (i. e. latiorés
quam 2—3 sectores ligni radiis medullàribus
segregati).
• Rami cylindrici teretes. •
a Laminae leptomatis din
aeqïTdfêsi^ tunc gradibus
altis'dilatatae
‘ IV’. Petastoma.
a A Laminae leptomatis- gra- '
dus aetate paucae latae;
rami costis 4 teníñbgs^^*
mox del apsis fibrosis in-.
stfUcti . . V: Slùopliyilim..
• ‘ AAA Laminae leptomatis latae,
gradus primaé juventutis
statu jam evoluti lati;
- rami costis 4 tenuibus
-seriùs® dejectis- fibrosis
instructi . VI. Ouspidtvrìa.
** Rami quadrangulUres; laminae
leptomatis gradibus regularibns-
VII1. Tynnanlhtts.
“ ' - ^ ‘Gradus leptomatis tabnlarum- angusti,
sectoribus- lignosis band
• Mio res ¡ . . . . V ili. Frideriòia.—
II. Cortex celhilis valde incrassatis' lapidéis in-
structus.
1. GellUlaelapideae in cortice exteriore
et in fälculis liberi inspersae; caulis
ante laminas leptomatis subappla-
natus; laminae leptomatis breves
vix dilatatae; gradus haud sectorif>
tubifs lignosis latiores IX. Tanaecium.
2. Cellulae lapideae annulum effor-
mantes; caulis cylindricus; gradus
: leptomatis sectoribus lignosis la-
ii tiores . . . . • . X. Adenocalymma.
ß. Rami tetragoni fasciculis fibrosis e cellulis
. mecbanicis efformatis instrUcti iisque de-
lapsis sulcis profundis excavanturX
I. Pleonotoma.
c.. Laminae leptomatis aetate peripheriam versus
atteniiatae demtiifi evanescentes et _ taliifei;>^?;':
sectoribus lignosis conjunctis inclusae; rami
juniores octogoni fasciculis e cellulis mecha-
nicisydemum deciduis instructs vetustiores •
teretes ............................... 1SIL. Pithecodenium.
B. Inter laminas leptomatis priores secundariae et tertiariae
interponuntur; t
a. Corpus lignosum ope telae Ipxuriantis baud diffissum.
a. Fasciculi vasorum corticales baud aut serius exstant.
I. Rami juniores absque fasciculis e, celiulis'meeba-
;:;; micis efformatis.
1. Cellulae lapideae in cortice nullae.
* Laminae leptomatis omnes inter se aequales,
pigmentnm corticis nullura.
a Caulis vix vel omnino non tortns.
# Lignum densissimum
vasisangustissimis, la-
minae leptomatis numer- '
rosissimae; gradus alti
latique irreguläres, medulla
pai'Ca XIII. Clytostoma.
00 Lignum laxum vasis
latis; gradus lamina-
rum leptomatis pau-
cissim'i, medulla lata
XIV. Anemopaegma.
. v;;; 000 Laminae leptomatis nu-
merosae gradibus angu-
,stis ; radii- medulläres
lati . . XV. Lundia.
AA Caulis funis more; tortus,
o Caulis costis vel angulis
6 iprominenitibiis per-
cursus; laminae lepto-
matis aequilongae angu-
stissimae, prope peri-
pberiani apertae gradibus
paucis XVI. Pyroslegia.
00 Caulis ecostatus; laminae
leptomatis^ tandem
lign 0 prope peri-
pberiam ,confiuente in^
cliisae; serius fasciculi
vasorum corticales et
annuii exteri ores lignosi
XVII.- Distictis.
'** Laminae leptomatis primariae
longae et angustae, ceterae fatae
brevesque; cortex pigmento •
. . . . XVIII. Gydista.
2. Cortex cellulas lapideas ificlUdens
IX. Plvryganocydia.
U. Rami juniores fasciculis 6 e cellulis •
mecbanicis efiormatis demtim cadUcis
ornati, vetustiores téretes
XX. Antphilophium.
ß. Fasciculi vasorumcorticales et annulUs exterior ligno-
• sus inox exstant.
I. Caulis teres haud tortus, radii medulläres
aequilati-. ;. : . XXI. Haplolophium.
II. Caulis funis more tortus, radii mé'du$$fr
lares inaequilati . . XXII. Glaziovia.
b. Corpus lignosum ope telae luxuriantis demum diffissum.
-, .a. Lignium annulis annuariis donatum
XX III. Doxantlia.
ß; Lignum annulis annuariis carens: "
I. Sectores ligiiosi in medio baud diffissi,
partes peripbericae dicbotome divisae
XXIV. Mellod.
. II. Sectores lignosi usque ad lignum prim ariuin
diffissi et disjecti XXV. Bignonid.
Nuperrime cl. S c hw a ck e prope Rio Novo in provincia
Minas Geraés fruticem quendam observavit alte in arbores
scandentem cujus caulis transverse sectUs aquam magna copia
effudit; infeliciter materies non sufficiunt ad speciem deter-
minandam; iianc relationem in familiis aliis plautas caulibtts
scandentibus et structura abnormi ligni donates inciùdenti-
bus jam. notam cis botanicus BrasilieUsis pro Bignoniacéis
primura- monstravit.
Inflorescentiarnm duo modi occnrrunt: species dispositione
decussata foliorum donatae vulgo decussatas, species foliis
spiraliter dispositis (berbaceae generum IncarvilUae, Am-
phicotnes et Argyliae) spirales offerunt; Kigelia sola africana
arborea cum foliis decussatis spiralem exhibet. Saepissime
inflorescentia pluriflora panniculata ramos elongatos foliatos
claudit, racemus autem decussatile raro invenitur (species
Arrabidaeae, Anemopaegmatis etc., Fecremocarpus). Si rami
abbreviantur, dichasia bis vel ter trichotoma evadunt (Bignonid
exoleta Veil.) quae interdum ad florés bin os vel solitaries
(Bignonia unguis Gati Linn., Arràbidaea oliganlha vel Tdbebuia
nodosa Gris:} reducun tur. Rami panuicularum pariter saepius
dichasia gerunt, reductione "autèm vulgo in cincinnos pauei-
floros transeunt. Fasciculi florum qiüi e ligno vètere interdum
oritintup'-(in speciebus quibusdam generum Salddnlideae,
Adenocalymmatis, Nydicali et Golede madagascarienris) é'
gemmis axillaribus proveniunt quae post delapsitm foliorum
se evolvunt. Si axes inflorescentiarum talium1 amplianturv
manifestum fit, illas ramificationenr dichaSiali-pannicuTatain
habere.