3 1 9 GEAMINBAE: TABTJIAE EXPLICATAE--GEOGEAPHIA.
TABULAE EXPLICATAB.
3 2 0
e endcra ut in vol. 11. parte IL; sed signiricnt; pcil.
IS spiculac; pal. palca (in axilla glumae (ertine v. quavtae);
I, II, ITT, IV, V: Gluinao consecutivae sjHCulao sossilis v. \)revi\is
pcdicclliitno.
1, 2, a, 4, 5; Glumae consecutivae spiculHC pedicollatae (rosp, Iongius
pedicollatae).
Clumne plerumquo a facie exterioro visae sunt, ubi ab interiore
dolincatac sunt, sigUim „1", ubi a latere, sigi. „1" ad,icctum est. Gluma
priniii plenuuquc callo demto delineatu est.
Tab, LIX. Fig. I. Imperata brasilieusis, p. 251.
E, =TOmulus pauicnlae post dclapsns apicnlas (f); Sp.
Fl. f, reUqua f.
11. Sacchariim officmanun var. brevipeciicellatum,
p, 255.
Portio spicae (5); analyses
LX, Sacchanim Waniiiugiaiium, p. 254.
Sp, f, FI. efc n, f, reliqua f,
LXI. Fig. I. Erianthus asper var, brasilianus, p. 259.
s p . reliqua f.
I I . Eriaiitbus saccliaroides, p. 257.
Gluma prima spiciilae pedicellatae.
LXII. Fig. 1. Tracbypogon polyinorplius var. filifoiius,
p. 264.
Sp. pcd, reliqua
II, Heteropogonvillosusvar. dactyloicles,p.270.
Sp, = spicnlarum par e.K siiperioribus; sp, iuf. ex ki6mis,
utraeqne f ; reliqua f.
LXIIt, Sorghum MiDanim, p. 276.
Sp. I ; r = ramulus spicnlifer f ; ped. et FI. et V velìqna
f
LXIY. AnQropogon bracteatus, p. 279,
A. = Spicae geminatae uormales f. B. = Spieae geniiiiutae
iiberiorcs (bipnres) efr. p. reliqua f ; b.=:bracteDla.
LXV. Andropogon litliopliilus, p. 282.
Sp. im. = Spicularuni par imuni, f; Sp. = spicularum
par ex superioribus reliqua J.
Tab. LXVI. Andropogon hypogymis, p. 290.
Sp. Í, reliqua f.
LXVIL Andropogon saccharoides var, eriaiitlioides, p. 293.
Sp. f, r et FI, reliqua f
LXVIII. Fig. I. Andropogon spatliifloriis, p. 295.
R, = Spica eiiin spatha Sp. f, reliqua
I I . Andropogon tener var. Neesii, p. 2—.
Sp. reliqua f.
LXIX, Andropogon Pohlianns, p. 304.
Sp. reliqua J,
LXX. Elionnrus rostratns, p. 308.
A. Portìo spicac antico vis.'i f . B. Eadoni postico (interne)
^^sa C. Diagramma dìsposìtionis parintn duoruni spicularum.
r. f, reliqua f.
LXXI. Fig. I. Eottboellialoricatasnbsp.geunina, p.311.
I I . „ „ ssp. subgibbosa, p. 311.
I I I . „ „ ssp.glaberrima, p.Sll.
Ad banc ultimam analyses delineatae siinfc. Sp. (f);
Dua paria spicularum, iuferioris pedieellata tabescens, supevioris
Q. Reliqua J, A I, Gluma prima subspeciei
genuina e.
LXXII. Fig. I. Iscliaemum Urvilleannin, p. 260.
Sp. reliqua f; L = Sectio longitud inai is per basin
spiculae subsessilis; ped. = pedicenus in calli (cai!.} cavit
a t e rccouditus.
I I . Hemarthria fascicnlata, p. 314,
Sp. c. reliqua f.
LXXIII. Tripsacum dactyloides, p. 316.
Fr. = articnlns fruetifer longitudinali ter sectus | ; Sp. cj*
et Sp. 9 f, reliqua f.
LXXIV. Arthropogon villosns, p. 317.
Sp. f, reliqua Pai. d* = Palea floris cf in axüla
glumae tertiae siti; st. stamen ex hoc flore, c. Curyopsis
a latere, ci postico, cj antice visa.
Figuras babitura referentes deliueavit cl. SEBOTE, pictor Florae Brasilieusis, analyses el. auctor.
UE JiATIONIBTJS GRAMINUM BRASILIENSIÜM
GEOGUAPHICISOrdo
Graminiim vastus per omnes terrarnm plagas et
supra cujusvis generis solum usque ad últimos fines, ubi
plantas phaiierogiimae inveiiiiintur, divulgatns est. Es 95
generibus in boc opere expositis^^) 5 a primo segreganda
sunt, quippe quae aut species nonnisl cultas (Zea, Secale)
ant berbas inútiles ex Europa fortuito allatas (Trilicim, Lo-
Hum) amplectautur aut in Brasilia ipsa reperta non sint
(Ci/nosìinis). Ex generibus 90 sensu proprio Brasiliensibus
usque ad 65 orientale quoque beinisphaericum incolimt; 25
tantum Amei-icae siugularia sunt. Inter genera ampbigaea
.sunt 6 solummodo Americano-Africana, scilicet 3 praecipue
S) Geiuis Solmachie Steud. in voi. n . parte n . p, 25 tractatum ili.
DoEi.i. posterius in parte n i . p. 86 abjecit; illius loco Ave7ieaìiim
gemis Trichqpteryx Nees adii um erari potest, cujus species unica
Brasilionsù. (T. fiammida Beutli.) ab ili, DOEI.3. sub Anmäinella
ßammida Tri». descrjj>ta est.
Americana (Olyra, Ctenium, Trachjpogooi), 2 praesertim Africana
(Anthephora, Tnchoplenjx), unicum (Tristachya) aequaliter
in utràqiie orbis terra obvium est. Genera 2 (Sjìartina,
Brìza) in America et Africa et Europa inveniuntur; 2 tantum
genera (Mnélilenlmjia, Gymnopogon) Americae et Asiae
communia sunt, sed majorem specierum partem in America
praebent; Isaclme contra, genus vastum Asiaiico-Australiense,
Brasiliam 2 tantum speciebus attingit. Genera 52 per zonam
tropicam omnium terrarnm divulgata sunt.
Ex generibus 27 Americanis solummodo 7, omnia monotypica,
in Brasilia endemica sunt; sed baecce quoque non ab
omnibus autoribus pro propriis liabentur; ita ili. BENTiiAir'')
genera Ganjochloa et Eremüis non agnoscit, dum ill. DOELL
Trislegineanm genus Melinis sub Panico tractat, ili. BENTHAM
contra plantam in hoc opere sub nomine „Meroslachys capilata"
descriptam pro genere monotypico endemico (Alhroo-
») cf. Notes on Gramineae in Journ. Linn. Soc. XIX. p. 14.
3 2 1 GEAMINEAE : GEOGEAPHIA. 3 2 2
dachys) habet. Itaque lantum AnomocMoa, Sireptochaela, Monocìiaete,
AHhropogon genera sine dubio monotypica remanent.
Specierum in hoc opere descriptarum numerus est U15,
si onines intra fines imperii Bi-asiliensis nondum repertas et
nounullas advenas fortuitas excludimus. Ex his secundum
areain geographicam ab ill. DOELL aliisque auctoribus indicatara
ad interim 320 vel 527o prò endemici s habendae sunt.
Sed hie numerus sine dubio minor erit, tum quia plures species
adlmc pro endemicis habitae probabiliter etiam in terris
vicinis reperientnr, quanim (lorae postquiim critice exaniinatae
eruut, tum quia species non paucae ad varietates speciei'um
Gxtrabrasiliensium reducendae sunt, quod ill, DOELL ipse variis
locis adnotavit. j^iihilominus constat, Brasiliam in numero
terrarum, quae non solum Griuniueis in universum, sed etiam
speciebus endemicis maxime abundant, primum locum obtinere.
Haec abundantia praecipue continetur planitiebus provinciarum
interioi'um, jugis montiuui interruptis, quae fruticetis et arboretis
vix gaudent, sed ampios apertosque graniinum campos
praebent. Ibi non solum dimidiam partem majorem omnium
Graminearum in Brasilia crescenlium invenimus, sed etiam
species eudemicas pro portione uumerosiores. Praesertim exceLlit
illa regio, quam MAHTIUS (Agrostol. brasil. 544) region
e m ni o n t a n o - c am p e s t r e m appellavi t ejusque plantas
O r e a d e s : in hac regione 314 species numeravi, ex quibus
170 in Brasilia eiidemicae sunt. Eegio quidem montanon
e m o r o s a v. reg. D r y a d u m speciebus fere ejusdem numeri
gaiidet (299). TJtraque regio multa gramina sibi commmiia
habet, quum et silvulae in regione Oreadum obviae multas
Dryades recipiaut, et multae Oreades non solum in partibiis
rfgionis Dryadum editioribus inveniantur, sed etiam locis depressis,
adeo in maris depressione occurraut, si ratioiiibus
loci peciiliaribus pluviarum copia ita diminuitur, ut campi
sicci evadant. C-¿nam ob rem 134 species utrique regioni
communes numero; sed Dryades species 135 tantum in Brasilia
endeniicas, id est multo minus numerosas quam Oreades
continent. Attamen notatu maxime dignum est, quod inter
ipsas Dryades illa genera Anomochloa et Sireptochade. verisimiliter
antiqnissima hodieque valde aliena, inveniuntur et
quod genera miiins siugularia (qucie aliis autoribus subgenera
vocantur) CanjocUoa, Eremitis, Atkroosiachys sine lilla exceptione
Dryades sunt. Inter Oreades genus aiiicum, characteribus
bonis gaudens (Arlhropogon) obvium est; aliud,
Monockaete, Gymnopogoni arete aIRne est; Melims ad ambas
regiones pertinet. Dryades illae 299 conLinentur in generibus
G8, Oreades 314 in generibus 60, scilicet genera in regione
Oreadum speciebus ditiora sunt, id quod praecipue in generibus
vastis (Panicim et Paspalmn) obvium est.
0 r e d e s D V y i, (1 c s
i l 1 i 1 i
.5 s
M2 SrS
.g i
Sg 1 = cË
= 1 i
Panimur 17 42 87 13 31 ! 76
Paqmhm 18 SI 59 10 17 411
In Oreadum regione speciebus abundant praesertim genera
AñsLkla, Vilfa, Andropogon; in regione Dryadum deficiuiit
Trislachya, Festuca, Eliommis; contra Fharus, Olyra,
Cldoria, quae praesertim in regione Dryadum inveniuntur, in
Oreadum paucis tantum speciebus obvia sunt,
Territoria ab ili. MAUTIO (1, c,) regiones extratropicae
(v. Napaearum) et cal ido-siccae (v, Hamadryadum)
denominata a praecedeutibus non rite separanda sunt; etiam
generibus speciebnsque multo minus propriis gaudent. Uhi
transitum praebet ad Pampas Argentinae, qnam ob rem nonniillas
species Urachm et Stipae possidet, quae ad septentrionem
versus non divulgatae sunt; etiam species 2 Elionnri
ei propriae sunt. Regio autem Hamadr^^adum transitum ad
Savannas Americae australis cisaequatorialis sistit et praeterea
fere tot species Oreadum quot Dryadum continet. Scilicet
ibi species satis numerosae endemicae sunt, praesertim ex
generibus Pusxmlo, Ar-isiida, Uralepicle, Andropogone. Regio
denique cal ido-bumida v. reg. N a j a d u m ili, MAUTO notabilis
est, quod neque generibus numerosis, neque endemicis
gaudet. Species 150 tantum in hac regione uovi et 27 tantum
(id est 187«) endemicas; species pleraeque in Gniana
quoque, in Venezuela etc, obviae sunt. Genus Fanicum solum
partem tertiam omnium graminnm in hac regione crescentium
continet spedesque 12 endemicas praebet; praeterea autem
genus Panana iiotandum est, quod speciebus 9 (endemicis 5)
inter G)-aniineas hujus regionis excellit.
Physiognomia graminnm in variis regionibus ab illustr,
ÌLVETIO sub oculos subjecta est, cujus ex opere haecce excerpo:
In regione Oreadum species sociales caespitosae allitudinis
cr. 0,60—1 m. praevalent, quarimi folia saepe rigidiuscula'suut
pilisque cinereo-vi ridi a apparent. Si ad austrooccidentem
versus venies (in prov. S. Paulo), solum graminibus
paullatim densius obtectum esse observabis, dum locis declivibus
orientalibus (ad Serra do Mar versus) saepius plantis
perennibus fruticibusque interruptum est. Gramina in his
regionibus mense Octobri extra terram emergere incipiunt,
mensibus Novembri et Decembri flores evolvere inchoaut;
raensibus Febraario et Martio pleraque florent; mense Junio
emarcescere incipiunt et Julio atque Augusto campi sunt
sicci et straminei. Hoc tempore incolae illa vasta incendia
excitant, quorum ciñere campi satiantur. Simulatque imbres
iterum incipientes gramina inter omnes plantas prima ex
solo eliciunt; attamen culmi atque folia speciminum primorum
plerumque breviora et angustiora sunt et inliorescentia pauperior
qiiam posteriorum, id quod in specierum descriptionibus
uotanduin est. Quo ad aequatorem versus venies, eo
tardius tempus pluviale incipit. In regione Hamadryadum,
quae siccitate caloreque excellit, ñorendi tempus nonuisi mense
Febrmirio iuchoat et usque ad Junium permanet. Hic campi
,,agrestes" et ,,mimosos" discernendi sunt. In illis gramina
robustiora, plerumque cinereo-viridia, pubescentia praevalent,
in bis laete viridia, glabra, teimiora, caespitosa; illa praecipue
in solo calcareo et supra stratum glomeratum rubiginosum,
haec in solo primaevo et arenario inveniuntur. Dryades generatim
distinguuntur coma ampKus evoluta latiore, laete
viridi, statura altiore, glabritie et locis nafealibus sparsis;
fere totiiin per annum ñorent. Najades aut ripas extimas
4 3
n
M l
^ , I
j . i i H
f,< •!
¡ n i
-i
¡ U i i ' f
•«11
, I M
i i
•a r
A'
l i - i
Vi