Bificationismimitìores, quas nojfe diJitnBim intere: at, in tabule margine fior/m
exhibita) fu n t, /¡epe etìam ad microfcopium aulite. Conjìlio celeberrimi Linnteì
/emina umbelliferarum transverjìm etiam dijfefta plcraque propofui. ViUqfitas
baud facile perceptibilis omittitur non raro in delineatione, quum bcec fole ut fcuL
pta reddi fupra verum notabilior. Syftematò Linneani editionem Holmienfèm
citavi duodecimam. Ad exemplaria JylveJìria omnes pianta funt depilile, nifi
contrarìum prtecife moneam. In concimando autem figurò fitmma ubique locata
opera fu it, ut ferent quam exaflijfimte, nec ultra naturam elegantes. Ma.
gnitudo femper naturala e jl, & aut jlirpsproponitur tota, aut vero maximarum
plantarum pars fiflìtur tanta, qua judicium ferri promptijjimum de integra queat.
Stirpes alpina prte primis cordi fuerunt, quas piélor egregius, mihì in itineribm
a'pinis comes, ipfìs in alpihm fere omnes pinxit. Et hic quidem fngulares pu-
blicasque agere grates debeo viro Uluftrifftmo ac generofìffimo , Ernejlo Corniti de
Hoyos, Domino in Horn, Frofcbdorf, aliisque locò, alpium Scbneebergen/ium
pojfejfori, qui pro injìgni benevolentìa fua atque bumanìtate omnia illa mibijociis-
que commoda cumulate femper cum exhibuit ipfe , turn exhìbenda per fuos cura-
v it, qua poter at loci ingrata ferre conditio: quie quidem res quantoperefavere
valeat Botanico fcopo, noverwit illi, qui alpes adfcenderunt. Et viri etiam me-
minijfe hic omnino me decet, in Re Herbaria verfatijfimi, amplìjjlmì Francifci
de Mygind, Confliarii aulici, cujut ftncera amichiti & judicium exquìfitum operi
buie perfeiendo baud mediccrem attulere opem.
Prima btec centuria poterò conjlituere volumen primum ,* altera poft annum
forte proditura feundum 3* reliquie icones tertium. Scribebam Vìndobone
16. Februariì 1773.
5
FLORnE AUSTRIACHE
ICONES ET DESCRIPTIONES.
T A B U L A P R IM A .
IR IS P U M IL A . Lìmi. fyft. pag. 7 7 . Gerardl. prov. 144.
Chamseiris lacifolia minor. Ciuf. biß. 225.
Aprili floret elegans hxc plantula, in collibus apricis maxima fsepe copia
feens. Radix extus fufcefcens, intus alba, nodofa e il, &fibrills aufla
lidis. Folia funt enfiformia & acuta, flore nunc paulo breviora, nunc
longiora. Caulis breviflimus, faepe vix uncialis, florem fuilinct fingularem. Hujus
germen oblongum, obtuie & obfolete trigonum, pollicare, binisque fpathis inclufum,
abit in corolla; tubum tenuem duas tresve uncias longum. Petala omnia ferme integra
funt, caerulea purpnrcave, coloris valde variantis, ita ut nec idem flos eandem faturatio-
nem diu fervet, fed ex caeruleo paulacim magis magisque vergat in rubentem. Barbae
exteriores caerulea; , interiores alba; funt cum apicibus luteis. Antherae caerulefcunt.
Stigmata profunde bifida & acuminata funt corolla; ut plurimum concoloria. Variat etiam
flos colore albo, pallido, aut flavefeente. Hinc, uti jam monuit Clufius, in floribus
eft fumma varietas. Fruflus in hac Iride rari obfervantur, qui funt ovati, obtufe trigoni,
pollicares , & femina continent rugofa, angulata, & ex flavo ferruginea. In Horti
Eyftettenfis tabulis prima & fecunda vernajium ordinis qflavi plures hujus Iridis varictates
exhibentur.
T A B U L A S E C U N D A .
IR IS G R A M IN E A . Lim. fyfl. pag. 78. Scop. cam. 1 . p. 38. Balé. hiß. t
pag. 7 1 7 .
Iris anguftifolia fexta. Clüf. hiß. 230.
Iris anguftifolia , prunum redolens, minor. Balé, pin. 33.
Chamaexyris anguftifolia. Lob. ic. 69.
B Ex