4 MA GNO L I A G E / E .
sceiitia, nunc follicularis, nunc carnosa el intleliiscenlia,
nunc samarifonnia, libera coaliLavc in frucUun luiicuni
sLrobiloideum. Semina in carpelloruni ángulo interiore
vel in receptacnli foveolis affixa, arillo subcarnoso fere
completo colorato involuta, tanturamodo inferne umbilico
ipsiusve chorda perforata. Tiuiicce seminales duplices :
exLerior dura siibossea, interior membranacea. Allmmen
carnosum, solidum. ¿"mZí/^o parvulus, dicotyledoneus,
ili basi albuminis erectus.
V E G E T : Arbores fruticesve elegantes, partibus omnibus,
maxime corticc carpellisque, acri-aromaticai et amarne,
nec vero stypticai. Folia alterna, simplicia, inlcgerrima
vel rarissime lobata, reticulatim venosa, júniora utplurimum
intra gcmmam stipularem involutiva. Stipula;
gemina;, laterales, ramulo et insimul paginse superiori
petioli inferne incrassali adnata;, semper gemmam terminalem
foventes, rarius — statu imperfecto — squamiformes,
mox caduca;, superstite in ramulis earundem vestigio
circular!. Flores terminales aut axillares, solitari! pluresvc
racemosi vel fasciculati, ante anthesin plerumque bractca
stipular! spathacea obvoluti.
O B S E R V A T I O .
MngnolinceiB accetluntad Dtlleriiaceas cimi iiabitn, tnm insigni paiUam IVaclìficantiiim
viciniiì, |ira2|)riinis quoti aUineL ad ovaiiorum seminninquo slriicliirain. Suiil eniui ovni'ia in
Dilleuiaceis pariler monosl^ila, nnilociilana , ci , adicque ac in compliiribn.s Magnolinccanim
generibiis, e. g. in Dijmi FOKST., Tasmannid ]\. Kiu, Micholid Manglietid Bi.,
ovulis phu-ibu.s serie duplici ad loculoruiu aiigiilura interiorcni affixis iuslnicU». Accedit,
qiiod semina faniilia3 iitriiisque arillo muniaiiLiir carnoso vel subpulposo, et quod fabrica
ipsoruni \ix, ac ne vix qaidena, in utrAque dillevat. Quàre, ni faniiliai isto discernanliir, ad
genitalium numenim et disposilionein syrnmelricani esl decurreiidum, licei et liìc li ansilus
sat manifesti a familiù iinä ad alleiam pateiU. Magnoliaceis qiiidem inlcgiimenl;» Iloralia
ordine ternario, Z>i7/e?//ace/i ordine quinario digesta aLLribminlurj ast leperinntiir J/rtg-woliacecE,
in qnibus partes illaj ilidein serie quinaria disponanlur, iitut e- g. in pianta, quam
ci» WALLICU {Tcntam. Fior. Nepal, l, p. 7) quii MICUEMAM Dollsopam descripsit, .-.iciit
universe in bocce Magnolincearum genere disposi Lione m inLcguinenloruin iloraliiim magis
irregulärem observavimus. —Veruintameu cliaracler isle ad Magnoliaceas a Dilluniaceia
AJ AGNOLIAGE/E. 5
distinguen das in universum magni est momenti, nipote qui in iilis tantum Magnoliaccamm
generibns aberrai, quaipermagno pelalorum multiseriatorum numero superbiunl, etjamjam
hoc ipso a Dilleuiaceis deflectunt, qua rum pelala constan ter uniserialia sunt. Ad distinclionem
con (er uni eliam Ovaria, in jPi/ZeTimceiJ subregulariter uniserialia, in Magno Hacéis
e conlra imbricato-spicala, esce])tis quibusdam generibus {Illicio LIKK. , DHmj FORST.,
Tasmannid R. Bn.., et verisimiliLer Temo MOLIB.), quas forte rectius propriam Thalamifloi
avum tribum, Dilleniaceas inter Magnoliaceas(\ue inlerraediam, constituere deben 1.
Accedunt cnim ovariorum dispositione propius ad illas, quam ad Magnoliaceas, quibus
eliam sLipulis minntis admodum imperfectis foliisqiie peliucido-punctatìs diiFerunt. Insuper
ibrsan ab uInìque isUl familiil recedunl defectu arilli, qui in .seminibus Illicii, Drímeos el
Tasmannice nonduin delectus fuit. — Viribus aulem aniaris et aromatieis Magnoliaceafacile
dignoscunluraZ'í//e«ífícew, quarum potestas mere styplica. Sunt vero istffi vires Magno
Hacéis communes cum Anonaceis, qu®, ob florum partes numero ternario di sposi tas,
ob aotberas adnatas ovariorumque numerimi situmque ipsis perquain cognatas, imprimis
seminum albumine lamelloso, nec solido, stipularuuiqtie defeclti discrepant.
PlaiitDc hiijus familtcc inter ibnnosissimas, quas Java et gcneratim archipeiagiis
Indiens prol'ert, sunt nunierandai, quippe quie tarn habitus elcgantiâ,
(bliorumquc porcnnanlium pulcliritudine, quam florum magnituclino ac odore
jucundo excellunt. Quam ob rem species quoedam inde ab anliquissimis lemporibus
indigenis in deliciis sunt, ita ut raro Javanorum reperias casulam, quse
non MICHELIA Cliampaccâ LINN, inumbvetur, pulcherrimà istâ arbore, cujus llores
speciosi suavissimum odorem longe lateque disperguut. Haic species prima
((uoque fuit inier Magnoliaceas Indioe orientalis, quaî Botanicis Europoeis, apprime
ex icone et dcscriptione cl' RHEEDE, innotnit. RXJMPHIÜS C contra Volnmine
secundo Herharii Àmhoinensis {p. iQg-aoS) non modo haucce descripsit speciem,
sed quarundam etiam alianmi Magnoliaccarum fecit mentionem, quaj
oimies, excepta Sampaccâ moiiianâ, genus Micheìia LINN, spcctant. Praeter illas
au tern rei hei'bariaj periti null as alias Magnoliaceas in archipelago Malajano
dctexerunt. Reliqucc cnim omnes, orbi antiquo propria?, cum in terra continente,
prxprimis in China, Cochinchina et India orientali, tum in J aponía indagatoe
fuerunt. Sed harum quoque specierum fructus, ad eruendum genus, ad quod
pertineant, pernecessarii, levius descripti vel omnino neglecti fuerunt, quare
ill. DE CAKDOLLE (in Essais sur les propriétés médicales des plantes comparées avec
leurs formes extérieures, etc. Par., 1806) Botánicos exbortatus est, ut descriptiones
carpologicas Magnoliacearum Asiaticarum divulgarent. Cui invitationi
anno iSaS in Actis Societatis Batavicoe primi quoddammodo rcspondisse nobis
videmur, prout et celeberrimus WALLICH, anno post, obscrvationes suas in Tenlamine
Floroe Nepalensis emisil. Uberiorem vero fructuum Iraclatum liuicce
rescrvavinius operi, et ovarcmus, si nobis conlingeret, ut quoedam ad illustranclam
illorum structuram in Magnoliaceis Asiaticis alFerremus. Imprimis ad genera
liorum vegelabilium rile delinienda contemplationem ovariorum in inilorescentiai
stadio putamus necessariam, utpote quoe insimul cum habitu indicio sat
certo sunt, ad quodnam Magnoliacearum genus planta quxdam indeterminata