
 
		subaequantia,  15- 18-septata,  tandem  in  articulos  cylindricos,  15-20 =  2,  utrinque  
 truncatos,  i-scptatos,  peiiecte  hyalinos  secedentia. 
 Ob  sporidia,  in  articulos  biloculares  secedentia,  a  ceteris  speciebus  rite  diversa. 
 Ophiobolus  rudis  (Riess)  Rehm  Ascom.  Diagn.  n.  188.  Sacc.  Syll.  II,  p.  33g.  
 Wint  Pilzc  II,  p.  526.  Enlodesimiini  rude  Riess.  in  Iledw.  1,  p.  28.  Rhaphidospora  
 rudis  Fuck.  Symb.  Myc.  p.  125. 
 Ilab.  in  caulibus  emorluis  Leguminosarum  e.  g.  Medicaginis,  Viciac,  T r ifolii, 
   Lathyri,  .Astragali,  Onobrychidis  etc.  in  Germania,  Fennia  et  Ilalia.  
 (Tab.  CLV,  fig.  2 .   —   Ex  specim.  a  cl.  Rohm  in  Asc.  sub  n.  188  editis). 
 Perithecia  in  caespitulos  parvos,  1-4  mm.  d,,  collecta,  epidermide  inllata,  
 tecta,  globoso-conoidea,  sursum  in  ostiolum  longiusculum,  teres,  cylindraccum  
 crassum,  pertusum  desinentia,  'A   mm.  d.  ;  asci  cylindracei  vel  cylindraceo 
 clavulati,  I40-i5o  »  8-10,  octospori;  sporidia  cylindracea,  fere  asci  longitudine, 
   primo  i6-2o-pseudo-septata,  mox  in  articulos  cylindraceos,  4-6  =  3-   
 3'A,  secedentia,  luteo-brunnea. 
 Sec.  cl.  Karst,  spermogonia  sistunt  (Phoma  rudis  Sacc.)  et  pycnides(.l)  (Sep-  
 toria  rudis  Sacc.)  in  consortio  peritheciorum. 
 Ophiobolus  rudis  var.  filamentifera  Karst.  Myc.  Fenn.  II,  p.  i 23.  —   Typ o  
 similis  sed  peritheciis  basim  versus  filamentis  fuscescentibus  obsessis,  sper-  
 mogoniis  forma  valde  variis,  rugosis,  collapsis,  0,4  mm.  vel  ultra  diam.  —   In  
 caulibus  Ranunculi  acris  prope  « Mustiala  »  Fenniae. 
 Sporidiis  secedentibus  species  haec  et  variat.  verisimiliter  in  genere  proprio  
 (Pleiobolus  Sacc.  subg.  Ophioboli)  censendae. 
 In  speciebus  nonnullis  sporidia  articulis  secedentibus  descrîbuntur,  sed  
 saepius  separatio  articulorum  e  ruptura  sporidi!  propter  praeparationcm  eve-  
 nit,  et  species  illae  cum  hac  minime  comparandae. 
 Ophiobolus  fragilisporus  Ell  et  Ev.  Proc.  Ac.  Phil.  1894,  pag.  33y.  Sacc.  
 Syll.  XI,  p.  352. 
 Hab.  in  caulibus  herbaceis  «  Colorado  »  Am.  bor.  (Crandall).  (Diagnosim  
 refero). 
 Perithecia  sparsa,  erumpenti-superficialia,  ovato-conoidea,  atro-brunnca,  
 350-450  y.  alta,  3oo-35o  y.  lata,  superne  in  ostiolum  papilliforme  prominu-  
 lum,  cylindraceum  nigrum  desinentia;  asci  cylindracei,  i5o-20o  : 5-5'/ ,;  sporidia  
 asci  longitudine,  i - i 'A   ?-  crassa,  in  articulos  8-10  y.  longos  dilabcntia,  
 luteo-brunnea 
 Aljinis  O.  rudi,  a  quo  differt  sporidiis  subtilioribus. 
 Ophiobolus  arenarius  B.  R.  et  S.  Syll.  IX,  p.  g 35. 
 Hab.  in  foliis  emortuis  .Ammophilae  arenariae  «  Knocke  »  prope  «  Osten-  
 da  I)  Belgii.  (Specimina  origin,  ex  humanitate  cl.  P.  A.  Saccardo  habui,  sed  
 sterilia  inveni  et  diagnosim  refero). 
 Perithecia  sparsa,  globulosa,  i5o-20o  y.  d.,  glabra,  epidermide  dcalbata  
 innata,  zona  nigra  vel  brunnea  cincta,  ostiolo  brevi  conico  erumpente ;  asci  
 cylindracei,  240-330  = 6-7,  in  stipitem  brevem  contracti,  suboctospori  ;  sporidia  
 asci  longitudine,  mox  in  articulos  ovato-ellipsoideos,  numerosos  (Ó0-70),  hyalinos, 
   ó  =  3  secedentia. 
 Verisimiliter  in  genere  proprio  [Pleiobolus  Sacc.  ut  subg.  Ophioboli)  cum  
 O.  rudi  censendus. 
 Ophiobolus  Medusae  E.  et  E.  in  Journ.  of  Myc.  1,  pag.  i 5o.  N.  Am.  Pyr.  
 p.  3g 5.  Sacc.  Syll.  IX,  i.  982. 
 Hab.  in  culmis  Spartinae  «  Cape  May  »  Am.  bor.  (Diagnosim  refero). 
 Perithecia  sparsa,  depresse  globosa,  'A - 'A   mm.  d.,  epidermide  non  nigre-  
 scente  non  elevata,  sed  ostiolo  atro  punctiformi  perforata  tecta  ;  asci  longis-  
 simi,  400»  i 2- i 5 ;  sporidia  filiformia  curvata,  ascorum  longitudinem  aequan-  
 tia,  in  parte  media  3-3'/,  crassa,  utrinque  gradatim  conica,  luteola  vel  fere  
 hyalina,  endoplasmate  multipartito. 
 Ophiobolus  Medusae  var.  minor E.  et  E.  Proc.  Acad.  Phil.  1890,  pag.  110.  
 tab.  XVI,  fig.  6 - 1 1.  Sacc.  1.  c. 
 Hah.  in  fo liis  Andropogonis  muricati  «  Louisiana  »  Am.  bor. 
 A  typo  differt  ostiolo  majore  erumpente,  ascis  minoribus,  1 10 -12 0 * 7 -8 ,  
 sporidiis  quoque  minoribus,  9 0 -u o   ■  2'f . 
 An  species  altera  ? 
 Ophiobolus  Lonicerae  Fabr.  Sphér.  Vaucl.  II,  p.  62.  Sacc.  Syll.  IX,  p.  928. 
 Hab.  ad  caules  exsiccatos  Lonicerae  etruscae  «  Vaucluse  »  Galliae.  (Non  
 vidi  et  diagnosim  refero'. 
 Perithecia  solitaria,  late  sparsa,  basi  ligno  plus  minusve  insculpta,  nunc  
 epidermide  tecta,  nunc  lignum  denudatum  incolentia,  deorsum  globosa,  sursum  
 obtuse  conoidea,  atra  rugosiuscula,  ostiolo  papillato,  crassiusculo  praedita,  
 ’A   mm.  d.  ;  asci  cylindracco-clavati,  180-220  =  12-14;  sporidia  bacillari-fili-  
 formia,  utrinque  obtusa,  So-qo-guttulata  ct  septata,  asci  longitudine,  4-8  y.  
 crassa,  hyalina. 
 Meo  sensu  est  Acerbia  ct  ab  A  haciìlata  v ix  separanda. 
 y.  Sporidia  loculis  uno  v.  pluribus  nodulose  incrass.atis  v.  saltern  ad  medium  constricta. 
 Ophiobolus  clavigor  Harkn.  New  Calif.  Fungi  p,  26.  Sacc.  Syll.  IX,  p.  928.  
 Ellis  et  Ev.  N.  Am.  Pyr  p.  897. 
 Hab.  in  caulibus  repentibus  Audibertiae  humilis  «  Folsom  »  Californiae.  
 (Tab.  CLVI,  fig.  I.  —  Ex  specim.  orig.  in  Herb.  Sacc.  servatis  et  mihi  benevole  
 communic). 
 Perithecia  gregaria  vel  subsparsa,  primo  tecta  dein  fere  libera,  globulosa  
 globulosove-depressa,  demum  etiam  subcollapsa,  ostiolo  tcreti-papillato,  ob- 
 Vi 
 r  • 
 IÎ 
 .'I