p la n e depertütorum. Alise inter illas fp a r f# , multo pauciores, duploque úiajores, ex fundo
Tuo pedunculum breviffimum emittunt, cui fructus innascitur, aut cujus veítigium abrupti
confpicitur, dum fructus defideratur; Fuerunt illae igitur veluti acetabula pro floribus fcemi-
n e is , & haec funt aperta & expanfiíTima.. Pedicellus ipfe in ambitu tegitur tomento denfiíTinio
e x pilis mollibus & in can is , fuperne abit in calycem insequaliter fexpartitum in folíola fub.
ovata glabra patentiíTimá & perii (lentia. Fructus ovum anferinum, v e l magis fubrotundum
aequat pugnum, faepe gibbofum & insequaliter trilobuni. Cortex extimus tenuiffmius e il , nit
id u s , gláber & flavus. Spatium hunc inter & nucem impletur pulpa fic ca, ex cinereo flaves-
cen te , aliquot lineas crafla, odoris atque etiam faporis fere pañis melliti; quam percurrunt
numerofifiimse fibrillse transverfales ramofae rigidulae, tam cum nuce quam cum cortice extimo
.firmíter connatse. Nux ratione figurae fructus e ftip fe figura valde d iv erfu s , ad triangulärem
magis minusve accedens, duos tresve lineas erada, ferruginea, duriílima, magis coriacea
quam fragilis. Nucleus figurae n u c is , quam fere rep le t, a lb u s , lapídese duritiei in non recen-
t e , c a vu s , in apice gerens proprio in alveolo corculum obverfe ovatum albumque, proprio
tectus cortice fpongiofo & fe r ru gin eo, cujus bafis firmiífíme cohaeret cum nucleo. In fpadi-
cis figura duo reprsefentantur fructus per medium f e c t i, alter verticaliter, alter transverfim.
Seorfim n u x ; nucleus cum avulfa bafi circulan a n u c leo , cui haec bafis affixa manet, uti est
v idere in fundo bafis nucis didecto in figura la tera li; dein nuclei pars fumrna verticaliter fecti
cum corculi alv eo lo ; corculum hoc auctum; pedunculus cum c a ly c e , fed ìnverfe p ic tus , ut bafis
pedunculi cum pilis fuis radiantibus confpici q ueat; tandem aucta portio pulpse.
2 Ó I . C A R P E S 1UM A B R O T A N O ID E S . Wulfen. T a b . 134.
Crescit in umbrofis locis circa Aquilejam. In horto fub dio planta biennis primo anno
fola folia proferí radicalia plurima, altero caulem Auguíto & Septembri florentem, & dein
femper interit. Caulis fesquipedalis, ramofus, te r e s , fubangulofus, erectus, firmus, villo-
fulus. F o lia alterna, la to - la n c e o la ta , bafi in petiolúm angufiata, acu ta , obfolete crenulata,
ad lentem utrinque fubpubescentia, inferiora fem ip ed a lia, fuperiora fuccefllve minora. In
foliis ramorum omnibus flores locantur a x illa re s , plerumque folitarii, etiam g emini, farius
te rn i, breviffime p ed uncu la ti, nutantes, p a rv i, ad bafin caly c is veftiti foliolis duobus vel trib
u s , obtufis, insequalibus, p atu lis , & vix ca ly c e longioribus. Perianthii communis & ovati
fquamae imbricatae, concavae, erectae, villofulae. Corolla compofita, flavescens, discoidea.
In limbo corollulae feemineae p lu re s , infundibuliformes, limbo quinquefido erectiusculo. Co-
rollulae difi hermaphroditae paulo lo n g io re s, cum limbo quinquefido patuloque. Receptacu-
lum plan um , nudum. Semina te re tia , flriatula, fuperne tuberculis glutinofis munita. Pappus
nullus. Siftuntur in tabula pars fuperior caulis florentis, & feorfim aucti flos integer &
uterque flosculus. E it certe haec planta Wulfeniana aquilejenfis ; utrum v ero eadem fit cum
Osbeckiana chinenfi, valde dubito. Olaus Osb eck folam rami florentis figuram d ed it, fine
u lla v e l breviflima deferiptione. Solum titulum etiam dederunt Thunbergius & Burmannus.
E x his igitur auctoribus nihil certi elucet. Si figura Osbekii bona & fida e í t , flores in eadem
minime conveniunt cum floribus plantae wulfenianae. Ne c c a p io , quo Linnaeus pacto flores di-
cat effe magnitudine nucis cory li. Autoptae ftirpis chinenfis litem dubiumque diriment.
262. G L Y C IN E AM B IG U A . Jacq. Tab. 135.
P e r plures annos haec pianta in caldano horti Schönbrunnenfis Isetilfime v igu it, quo*
tennis A p r ili f lo ru it, fed nullum unquam perfecit fructum. Nec patria nota e ra t, nec titulas
ullus. Tand em line fobole periit. Nomen ambiguum impofui; forte alius generis. Caulis
fruticofus, volubilis, te re s , ramofus, duodecimpedalis. F olia alterna, p e tio lata , ternata,
foliolis ovatis , acuminate, integerrimis, venoBs. Racemi multiflori, a x illa re s, folitarii,
è r e c t i, breves; pedicellis breviflimis. 1 Perianthium campanulatum, ad lentem villofum, fe-
niiquinquefidum; laciniis acutis, patulis; fuperioribus tribus femiovatis, inferioribus duabus
lanceolatis pauloque longioribus. Corolla papilionacea. Vexillum fubrotundum, reflexum,
calyce fere triplo longius, fubpurpurascens. Aim oblongse, obtufm, concavse, longitudine
v e x illi, fordide flavescentes. Carina dipetala, alb a, alis fere limilis. Filamenta diadelpha,
llmplex & novemBdum , fitu carime. Antberse flavae. Germen ovatum. Stylus flliformis ,
glaber. Stigma capitatum.
26 3» ME5PILUS JAPONICA. Linn. Tab. 13d. Fig. a.
In fplendiflimo Horto Malmaifon habetur hujus plant® defcriptio cum icone rami florentis
egregia. Sed forte fructum hie ilia non tu lit, unde ejusdem figura defideratur. Nec
magis apud nos in horto Schfinbriinnenfi fructifera fuit. Quare unicum fructum maturum,
qpern Vienna;, obtinuit hortulanus peritifiimus Rofenthal in horto fuburbano illuftriffimi Co-
nntis Andreae a Rasumoflsky, hie depingi cura vi, flavum, faporis aciduli, unilocularem &
unico femme fubrotundo faetum. Sex fendila delineat in R eliquiis Kamipferus, & fructus mul-
to minores, ut non fupervacanea fit figura fructus Viennenfis.
2 6 4 . P Y R U S JAPONICA. T/uini, Tab. 136. Fig. 3.
Amplarn defcriptionem concinnavit celeberrimus Carolus Tliunb erg, qua ¡¿¡tur fuper-
fedco. Solam elegante p ian te florentis exhibeo liguram. Nullum hue usque fructum vidi-
mus. Spinas in quibusdam ramulis g e r it, in aliis nullas.
2 6 5 . SCH O T IA EAR V IFO L IA . Jacq. t a b . 136. Fig. 4.
Crescit ad Promontorium borne Spei. Semina fine legumine ante plures annos egre-
gius Schollius mifit fub titulo novm fpeciei Schotiae , qum t e te plura germinarunt, & nunc
arbusculas formant hum.les, fesquipedales, quotannis omnes florentes. Laudatus hortula-
nus, fpeciem elfe a Schotia fpeciofa difiinctam, omnino alfe rit, quas etiam ego facile folo
| V Ì 9 parvifoliam multo rigidiorem, foliis minoribus magisque pungentibus donata
™ , & cop.ofius ex omnibus fere ramulis fub dio florentem, dum hiemem in caldario agit
Sed verbis termmisque botanicis hoc discrimen exprimere nequeo. Floruit etiam tandem
S c h ^ la t i fo h a e o d em colore fimi'ique habitu cum Schotia fpeciofa, ut vere ad i d i gen u:
266. GNAPHAL IUM DE JE C TUM. Tab. 137. Fig. 1.
W l W l i l n l W S p d ' H aP“ d H & B Totum le vite r balfamici
I B ban Calamum & ultra crair“ s - fesquipedalis, de-
M B — H m m Ì S ^ — deje ctis, junioribus ad lentem ianuutrinque
lanuginofe & r ln c a n a ° , ‘ p aten te ’ ’ ,aCUta’ . inteSer™ >