berum arbitrium . lia tarnen quod a -fold
J, gratia cceptum efi, pariter ab utroque per-
,y ficitur, #? mixtim, wow figillatim y finiul,
y, »0,» victjfim y per fingulos profeclus operen-
j, £«r .• «0» partim gratia , partim liberum
IP arbitrium y fed totum fingula opet’c tndj-
j, vidtto peragunt. Totum quidem hoc' j &
9$ ' ?o?kw *//* y fid I ■ »* ititiim in illo J P W-
3, ex . u Hæc fätis bene.
^ 2. Porro in ilia Aurons verba: Gratia
fgïiür Dei inobedientia f i humand' non fub-
trahat y »ec illô böno, fine quo non potefi
bond ejfe, deficiat : ac fi quid fibi impoffi-
bile dut arduum in mandatorüm ejfeSHbus
expéritur , »0» in f i remanent *, fid ad- fü-
bentcm recur rat y qui Àdeo dat praceptum 2
»? excitet dcfiderium y prüftet aux ilium :
in hæc, inquam , véÆa Quefnéllüs ejùfmo-
di poftillàm in margine appofuit : De/ mandata
impoffibilia homini in f i -rèmanehti .
Hane tarnen fenténtiam recitata Leonis ver-
bä pfoprie & generàtim non exhibent. Ne-
que enim dé; omnibus mandatis , feu po-
ti üs, ut âit, mandatorüm ejfeElibus genera-
tim pronuntiat. Ilia vero non in f i renia-
neat eo tantum confifîo proprie di&a liquet
, ut homines mdrièaritur, ne in rebus,
qüas impoffibiles , aut arduas experiuntur ,
-fibi fidant, fed ad De um jubentem reeùr-
rant: quibus cum indieetùr modus obtinen-1
di divinum auxilium<>,!:qüo hlandata rerunï
quoque perdifficilium , -feù y ut videntùr ,
impoffibilium impleantur y ipfa impoflibiii-
täs mâridàtqrum proprie diéla, excluditur »
3. Hae'oèeafione duo âüâ jejufdem Quèf-'
nelli loca m Serm. 90. tonfiderare juvat y
qüibüsÊ ille-'in impoflfibilitate præceptorum
irigerèndâ follicitUs, quantum aLeorfis fenv
tentiar àbfit j apertius; âgnofcetur. Scripfit^ S.
Pontifex in ëo Serm. 90. c. 2. Et ne üfquii
ad iüertèm defitdiam defperdtiojiei ducamm:y
qua impoffibilia funt hörtiini ex' imbecillifate-
propria , poffibilia fpondet' ( Dominus ) ex-'
viriuie drJina ; Nihil faiiius & vëriüs ."Ptti
Quefnellus' in margine : Pratôptd fine grâ-.
tia impèffibiUa : & in Syn6plir täpitis fë*i
cundi c fifihil fine gratta Chrijli eti'am reget'
neratis poJfibileH Videii’1 latum' iriter Leénis
& Qüemelli:i' verba diferirtien QuéfnelliiS
fine Dei gratia generaiem iitfpöffibilkaterri
afiirmat, eaiï^ue iniponit ipfis1 præeeptis
ac ita affirmât "Ut ^ f i1 propbfitio npn* -fit1
de fubje&Oj quod numquam accidit ) eam
impoflibilit-àtem étiam ^n regeneratis1 ali-
quando reperiri præfumat . Leç e contra
nec -recitatfs verbrs , née toto cöntextu generalem
impoffibilitatem fubirtdicat; néc il-
lam, quam adfiruit, præeeptis divinis, fed
imbecillitati hominis ita attribuit , ut ex.
divino adjutorio ftiperati queat’ : Hæc 'au^
tem imbêcillitatis , ut ita dicamimpoffi-
bilifaSj non abfolutqm & veram impolTibiîi-
tatem", fed difficultatem fignificat*, quæ vul-
gata locutione impoffibilitas appellari‘fôlét :
unde S. Pontifex >textu allegato ex Ser. 43.
impdjfibilc aut arduum velüti fynônima aa-
hibuit j & Sërm. 94. c.-2. inqüîens, Cum-
'üidetuv effe difficile ‘quod jttbcoy appellavit
idifficilé Ÿ^ùbâ âlîbî ' impéffibite ’digérât
-^4- Allundé veto Dëi pr'æee#^ ica ■ pbffib^-
liâ indipavit -ÿ''ut- îilaem vtrïBuefit excifarè
hôminem âd pëtendum aùXilkim ^ qüod fi
petatùr 3 ObtitiebittH*r ; ' 5fi VèWf' ndti^pëtatur
aé défit', iffipof^bilitâS èfit voîuntâ^îa y quæ
mate adfëribetâr:rpVæëépti§ yi née'\'idonéam
exeufationem afferet : undé^fëtipiit ■ Sëi'm.
49^. cap. 4r~^cd,{èiiiriï'datur prdcépiüm ut
priccipièntfc ffüèrdtuŸ'duxiViudn •. ]ffléèlfb-quif-
quam pet - lôccàfiëheki infirmitatlf • &xfufit y
clitn qui pfâfUtit ■ nielle t'y ’ donef -& poffe .
Hinc jitrè Si Tltemas'qua5ft’. 24^ dé Verita-
' te ai 74, poftquâm' in Æfponfione ad-i.‘ do-
cuit : îllud quod praeepit -Deùi, nôn '&fi im-
poffibifi hothini ad' firvandüm y K ha?<£ addidi'i
in rèfp.''-âdi- 2. Rtfl'e hbmè^cortipkùr § ' qui
pracepta iion implé^-f ' îqui'a èxcpjüs 'Mgtigenï
tia■ efl quod gtatiarU don - hàbeafper quant
potefi mandata finSdré.
5. O^fervàmtis pïaterea y Leoriétti• &ritu
43. loqui de hômiftibus' |üftis ,,r<qùfbûs iBa
congruurit :> ' riec ' ub illù bdnd y firtè quo non
potefi bona effe , 'd'éficiat . De fegehefàtis
etiam ac iuftis verba facere -'Serm. 90., > ex
cSp. i. colligi ,poteft .' Porw nulla - mandata
homini'prælertim jufto effe-impoffibilda fAn-'
£lôr aperce tradit Serm.18'.' c. ii ubi'dë h'o-
isinis ïnahira jam rf&emptày Jàcrw >ba-.
ptifmàte jam rennta feribit ^ 'Cohumpçretur
carnali dçfiderio\ rtifi fpirituàlix muniretür
aux ilia quia ficUt ilfo nurïiquam'd'eefi onde
corruat y ita SEMPER 'prafiv 'eft:^mde fitb-
fiftatj dicente dipoflolot Fidelis enim Deùs r
qui > vos nopaimut '■tentari fupra.\ id quod»
potefiis , fid, fuciet proventum , ut(pcrffitis
fujünere . Ad' hæc Qiiefnqllus. iri margiifali
pofiilla j Quid t fi% 5 anima etiami régénérât#:
fine Del aUfcilio ; ^owteripfit '^ r f effets
fed ÿuid fit y àc fi:afliq.ua anima 9am rege^*
neratâ ,'ac proptetea ijufta, ex Leonis Xen^
tentia careat. aliquandb/ auxi|io^Dei.r.y rcuiti
ta men ‘iliei'teftetur : 1 Semper- prxflo i^efi^iutir
de' fubfiftat : Kuië ^àtur t^ominii^Leo im^
poffibilia/ affirmare non potuit Serm. 43. di-’
vina mandata , cum hæc impôffibilitas a
divino illo auxilio y qüod ei fimper ptafto
effsLf àociïtt , - eliminetur ; Hinc S. Pohtifex
apérte adverfatur propofîtioni primx Janlep
mi 'J .qua impoffibiJia:■ traduntur etihhi juftis
hominibus divinap tipahdata., ae • cteeffe.’illis'
gratiam qua poffibilia fiant. Cüm Léo tra-i
dit illis fimper prafio effe unde fubfifiant y
gratiam utique- eifdeni àliquam femper ad-
efie cognovit y qua -vel facercnt \quod pof-
fint y vel peterent quod non poffentÿ ut poft
Auguftinum Tridentina Synodus' docuit :■ A „U.
unde in 'diffioilioribus càfibus ofationis Te-Î N«t'ü
medium Si PontifeX ' & in hoc Serm; 43.^43.
& alibi, uti. monuimus-, frequertter fuggef- Tndent.
fit . Vide quam bèlle concinat cum doSri-^"’^ '1'
na Cathdliea % & qùam -a Janfeniana dif-’
fentiat.' '1 ;-r < rtt
6 Quéfneltes itàquë om,iffa ea pofiilla
quam affilie- cip.ti. Serm. ^?.. aliam Leoüis
fententiæ md£is eongruentem melius- fubfti-
tuifîet' ad ea’ récitatï teftimonii vefba : Grk~'
tia igitur Düf obedientia f i humana ■ -don fub->
trahat ; nimiruqi hanc , Gratta Dei non
fubtrabatur obedientia : quæ propofitio cum
eam poffe fubtrahi, & reipfa fubtrahi ali-
quando præfumat, opponitur tertiæ propo-
?itioni Janfenianæ, nec non# decimæ quintæ
Quefnellianæ damnatæ in Conftitutione Unigenitus
, quæ ab interiori gratia numquam
humanam obedientiam fe mbtrahere palam
infinuat . Quando Deus mandatum fuum ,
(ÿ* fuam aternam locutionem comitatur un-
Slione fui fpiritus, & interiori vi gratia y
«pcraturjlla in corde obedientiam quam petit.
I K S E R M O N EM X L IV *
De jufiitia ehriftiana fimper
augenda •
i. T N hæc verha Leonis c. 1. Inter pro-
1 feEluum gradus nullus efi , qui non
femper melior effe debeat, ita Quefnellus
adnotavit. „ Idem habet in Serm. XI. de
y, Quadragefima cap. 1. Nemo y inquit, tam
,, fanBus efi , ut non fanSiior y nemo tam
y. devotus y ut non debeat effe devotior ■.
„• Peccat ergo , : qui ad majorem femper
juftitiam non tendit. peccatum efi enim,
j, inquit Auguftinus , cum vel non efi ca-
?) rit as qua ejfe debet, vel minor efi quam
3, debet * Imo culpabilis eft quifquis Deum
„ ex tota anima non diligit, quem ita di-
33 ligere jubetur , & quifquis concupifcit
3, quod concupifcere prohibetur. Non ta-
3, men imputât his , q-ui fideliter ei sdi-
3, cunt : Dimitte nobis débita noflra , ficut
t, & nos dimittimus debitoribus nofiris «
3, Quod quifquis orandum fibi non elfe pu-
„ tat, feipfum Chriftianum _non efié profi-
3, tetur. Quamdiu enim hic vivimus , eft
3, adhuc aliquid carnalis concupifcentia:-
3, quod vel continendo frenetur , donee
„ fiat perfefta juftitia tamquam fanitas pie-
3, na : tunc autem plena fanitas , quando
3, plena caritas : tunc plena caritas, quan-
3, do videbimuseum ficuti efi]. “ Hæcille.
2. Præter caritatis præceptum , quod
ipfius caritatis •& juftitiæ augmentum- re-
quirit , ut SvThomas docuit in 3'.Sent.dift.
294.1. a. 8. quaft.2. magis obviam, & ex-
peditiorem viam aperk îpfe Léo , qui turn
in præfenti Sermone VI. de Nativitate Domini,
turn in XI. quem Quefnellus lauda-
v it , hoc augendæ chriftianæ juftitiæ debî-
tum cum tèntationibus & concupifcentiis
cuivis etiam fanfto undequaque infidianti-
bus ita conjungit, ac fi alterum ab altero
pendeat. Enim vero éertum eft præceptum
dileftionis Dei cum poftulat ût a peccatis
vel levioribus cavea^mus, turn vero etiam
exigere ut refiftamus concupifcentiis , ac
tèntationibus, quæ ad peccandum extimu-
lant. In hac autem quotidiana refiûentia ,
quam quilibet etiam lanftus adhibere débet
, plures virtutum a£tus ac præfertim caritas
exercenda erit; ficque chriftianæ juftitiæ
femper augendæ occafio ac debitutri
extat. Sicut autem Yiumquam ih hac vita
penitus auferentur tentationes & coneupi-
T(m. I.
feentis; ita numquam ceffandum erit a re*
fiftendo iifdem , ac per confequens a cre-
feendo in juftitia de die in diem, donee ad
eam asternam vitam perveniamus, in qua
tentationes nulls erunt, nulls concupifcen-
t is , quibus refiftatur: ac propterea in hac
vita inter profeciuum gradus, ut ait Leo 9
nullus eft , qui non fimper melior effe de~
beat ,
IN S E R M O N E M X L V .
Quo finfu S> Leo cap. 2. fir ip fir i t : Sine
dile&ione non creditur. Quefnelli
adnotatio excuffa.
i \ yfEmorato S. Leonis teftimonio hanc
L V i. adnotationem Quefnellus fubjecit.
„ Doftrina ex Auguftini prineipiis hau-
„ fta, immo ex ipfius fidei prineipiis . Nam
„ cum nemopoffit prsceptis D e i, ut opor- 33 tet, obedire fine caritate: & inter Dei
y, prscepta non poftremum fit credendi prs- 3, ceptum, manifeftum eft lcite diftum a
„ Leone , quod fine dileElione non creditur .
„ Unus Auguftini locus *inftar omnium
,, erit, lit utriufque par fenfus & doftrina 3, intelligatur. Igitur lib. de bono perfe- 3, verantis cap. 16. Pravenit ergo & fidem 33 gratia, inquit, alioquin fi fides eam pra-
„ venit y proculdubio pravenit & voluntas : 3, quoniam fides fine voluntate non potefi efi ,3 fi. Si autem gratia pravenit fidem, quo- 3, niam pravenit voluntatem , profefto pra- 3, venit omnem obedientiam, pravenit etiam ,3 caritatem , qua una Deo veraciter &
yy fuaviier obeditur . Et hac omnia gratia-
„ ineo eui datur, & cujus hac omnia prave-
,, nit y operatur. “ Haftenus Quefnellus .
2 Tota autem hujus Quefnellians adno-
tationis vis in eo fita eft, ideo S. Leonem
affirmaffe ySine dileElione non creditur, quia
ficut aliis prsceptis , ita etiam prscepto fidei
nemo potefi, ut oportet, obedire fine cavitate:
qua unay ut Auguftinus loquitur ,
Deo veraciter & fuaviter obeditur : & id-
circo Leonis doEbinam ex Auguftini princi-
piis hauflam tradidit . Hinc autem cavert-
dum eft ne hujuftnodi locutio eo fenfuiac-
cipiatur, quem refert Quefnelli propofitio
47. proferipta in Conftitutione Unigenitus ,
nimirum : Obedientia legis profluerc debet ex
fontc y & hie font efi caritas. Quando Dei.
amor eft tllius principium interius, & De1
gloria ejus finis; tunc purum eft , quod ap~
paret exterius: al'toquim non efi nifi hypo"
crifits y aut falfa juftitia : qus conveniunt
cum propofitiorte 17. a S. Pio V. conde-
mnata inter Bajanas: Non efi vera legis obedientia
, qua fit fine caritate. Et in defen-
fionem quidem propofitionis 47. Quefnellians
Auguftini teftimonium ex libro de.
dono perfev. c. 16. in Exaplis Quefnellia-
nis inculcatum, ac prave explicatum , aut
potius contortum legimus. Cum enim S.
Do£lor una caritate veraciter obedire dixe-
rit y illi exinae intulerunt , fine caritate
non obediri veraciter, fed per fallaciam
H h qua