Ob levem in parte qvadam fruftificationis difFerentiam me Genera
multiplicare noluifi'e, leftör harum rerum gnarus agnofcat. Defeftum
laciniæ in piftillo, hujus ut & ftaminum parum auftum vel imminumm
numerum, confentiente reliqva fabrica, ad novum Genus inducendum
non fatis momenti habere credidi. Ad Boerhaviam, Valerianam &c. iva-
dente ftruftura, qvum referamr planta, licet numerus ftaminum claffi non
refpondeat, cur Cyperis, Scirpis vel Schoenis eadem fub. conditione non
accederent aliæ, etiamfi i vel 2 modo ftamina loco 3, vel 2 pro 1 ftylo
habent? Imprimis qvum Schoenus (85 cmipar?) qvi in flore terminali 3 in
reliqvis 4 obtinuit ftamina, qvam parum hujus differential natura fecerit,
monftret. Imo fi maxime hermaphroditis. accédant alii foeminini vel
mafculi flores, falva ftruftura reliqva, novum hic mea qvidem fententia,
non magis ac in Ægilope, Tripfaco, Panico , Carice , inducere debent
Genus.
Schceni præterea genus, ubi parvus hic obvenit recefliis, qvo modo
’ natura per gradus partes fruftificationis elidat, pulcre monftrat ; in cunftis
fpeciebus penitus fteriles atqve inanes funt fqvamæ inferiores ; in una
alteraqve etiam fumma, vel huic, fi mavis, proxima, cujus flos contiguus,
hanc ob rationem evadit bivalvis ; in plurimis, præter fuperiora I vel 2,
germina marcefcunt & abortiunt cunfta; in nonnullis demum deficiunt
eadem prorfus in qvibusdam floribus, qvi inde mafculini evadunt, parum
cæteroqvin a jam jam denominatis diverfi, qvoniam effoeta & fterilia germina
nullis æqvipollent.
Reftionem dißachyum, cujus folos flores foemineos v id i, fub Genere,
cum qvo habitu convenir, reliqvi, etfi calyce non parum a congeneribus
differt. Scirpum dipfaceum ob germen vere fingulare a reliqvis non
feparavi. Nec fqvamæ 6 ciliatæ, ftamina & piftillüm in Schoeno
imolucrato cingentes, ut Genus novum conderem, movere potuerunt, qvum
ftruftura & habitu exafte reliqvis refpondeat, lingulæqve hæ cartilagineæ
involucrum conftimant, qvod natura loco fetarum, qvibus hoc & Scirpi
genus qvandoqve armavit, hic pofuit. Uti qvoad numerum partium
fruftificationis confenfu authorum non penims deftituor, ita meæ refpeftu
reliqvorum rationes acutiflrmis feculi noftri Syftematicis, qvi Genera leves
ob rationes dilacerare reifte prohibent, haud, ni mihi nimis blandior, difplice-
bunt. Sinfecus, unam alteramqve a pofterioribus plantis qvod attinet, eve-
nerit; levi opera hoc ipfi fupplere valent; qvumenim omnes fruclificationis
partes exponant defcriptiones meæ, nihil ad Genus conftituendum, præter
folum nomen defideratur.
Non eft, qvod apud Botanicos, vim charafterum genericorum intelligentes,
illud excufem, qvod paucas Species fub aliis, ac Linnæus, Generibus
recenfui;
recenlüi ; deprehendent enim, aliter falvis his charafteribus procedere mea in
poteftate non fuiffe. Si una alteraqve planta inclytiflimi hujus viri effugerit
attentionem, in amplitudine, qvam compleftitur, objeftorum juftamille invenit
excufationem, qvam ego, qvi arftioribus multo Iimitibus circumfcriptum
penfum abfolvo, fi has jeliqvasqve minutias negligerem, mihi polliceri non
poiïèin. Sunt lapfus, qvi vafto open facillime irrepunt, exiguam vero fi
curam habeas, nunqvam deturpent, qvare meritam Authori incurio accerfent
reprehenfionem.
Ipter plantas multas aut penitus novas, aut iconibus & defcriptionibus
non fatis illuftratas etiam qvædam occurrunt, qvæ fatis cognitæ atqve per-
lpeftæ a nonnullis haberi fortaffe poffunt; cujus commatis funt Cyperus arti-
culatus, odorams, fufcus; Scirpus articulatus, miliaceus, dichotomus &c.
Qvum autem raræ fint ftirpes hæ omnes, leftoribus, qvi uno facileqve parabili
in opéré, qvæ alias in pluribus carioris pretii voluminibus qværenda forent,
collefta habent, me rem non ingratam fêciffe credidi. Inter fatis notas autem
minime referre poflum eas Species, qvæ ab Illuftriffimo Linnæo in ultima Man-
tiffæ particula defcriptionibus brevibus adnmbratæ leguntur ; habuit fcilicet
ab eodem, qvo ego, indagatore, defcripfit fere eodem tempore. Prior ille
annotationes fuas exaftas, at, ut omnia ejus effe lolent, füccinftas edidit;
feqvor ego, plenioribus pro inftimto meo defcriptionibus, conqvifitis, ubi haberi
poterant, fynonymis; & figuris, nifallor, idoneis. Illuftrationes fic,
qvas ille inchoavit, ad majorem, ut puto, evidentiam deduxi, qvare me nec
aftumhic egiflè, nec falcem alienæ fegeti immififfe opinor. Defcriptiones
præterea, qvæ non apud alios authores compilantur, fed juxta naturam i. e,
ipfa objefta fiunt, in diverfis tam Botanicis qvam Anatomicis authoribus tole-
rari poffe, ôc ipfius Linnæi Sc magnorum aliorum hominum exempla docent,
Plantarum bene fatis depiftarum, fi Cyperum Hafpan & Scirpum fetaceum
excipias, icônes, qvantum fcio, non fuppeditavi. Harum pofterior a Mori-
fono exhibita, errore eis, qvi fpicam ficcam confiderarunt, fädle excufabili, a
me inter Cyperos in Elencho, qvem Viburgi juxta adverfaria a bibliotheca
remotus leripfi, numerata, poftea Vero confultis hujus authoris iconibus fuo
loco reddita eft; qvoniam vero excufa jam erat Tabula, figuram tollere non
potui. Prions a Plukenetio non inepte delineatæ ftatura atqve elegantia, ut
cæteris Gyperis ejus figuram adderem, me feduxit. Scirpi dichotomi frag-
mentum modo exhibuit Scheuchzerus; miliacei vero a juniori Buurmanno
nuper data figura fpicis Cyperum refert, adeoqve longe a noftra recedit planta,
ut vehementer, num eadem fit, dubitem. Delineationes Cyperorum longi,
flavefcentis, ferotini, Papyri, qvos omnes poflideo, adjicere potuiffem, nifi
hoc negotium auftralioris Europæ Botanicis, qvi plantas ipfas vivas accedere
poffunt, tutius relinqvendum. duxiffem.
B 2 Maximam