144 D O D E C A N D R IA , M O N O G Y N IA ;
dinem fere adepto, pericarpio tandem aliquando egreditur crus; forte quia,
negance femine ulteriofem tunc æquali copia fucci admiffionem, iinpulfum
ejusdem majorent in fe atHonetnque experitur; quibus fit, ut elongetur.
Etfi enim cruris caput, calyptra fua obvolutum, in fruftu vix tripollicari ad
debitum jam pervenire volumen foleat, corpus tarnen ejusdem collumque
adhuc perexigua funt, confpiciturque feminis conus breviflimus capiti, cui
foveolam tantum imprimit, fere contiguus, Porro ex inftitutis attente ob-
fervationibus collegi, a floris fcecundatione ad perfeftam fruftus maturitatem
annum ferme elabi. Primi menfis fpatio germen in medio flore pilum vix
æquat; rudior evadit calyx viridiorque; petala & (lamina abfunt ; coeterum
flos vix mutatur. Tertio menfe prodit feminis apex, qui per duos,fnenfes
parvus perfiftit, donee adolevit pericarpium. Protrudi pergit deinde fernen
fingulis menfibus circiter ad fesquipollicem. Currente decimo crus in con-
fpe&um venit; caditque circa duodecimum maturum fernen.
Quum radicibus agendis fructus eft idoneus, fponte a partibus reliquis
fernen feparatur, atque ex arbore dilabitur. lift: poft paucos dies etiam de-
cidunt, pcdunculo communi a ramo foluto. Vidi interdum, cecidiffe in
terram fernen pericarpio crurique adhuedum innexum ; quod aut ab avibus
autalio quocunque modo vi externe illata contigiffe, arbitror: tuncque ger-
minaffe quidem feminis conum deprehendi, verum femper a comprimenti-
bus partibus læfum peffimeque habentem, ac forte periturum, Porro facile
patet, fernen hoc ex arbore dilapfum fubulato apice fuo terræ impingere
neceffario debere, idque aut perpendiculariter, aut fuboblique, nift quid im*
pedimenti cafu accidat. Situs enim in ipfa arbore dependentis perpendicu«
laris eft ad terram, pondusque ad apicem gravius eodem ultro tendit in lapfu.
Si dein confiderçtur folum ejus natale paludofum limofum & aquis crebro
fubmerfum, adeoque molle & refiftentiæ levis, non mirum videbitur, in-
fixum terræ ad pollicis circiter altitudinem hærere, & fie radices emittere
poffe, quibus fe fuftentet firmius. Quaedam vidi in ipfas cecidiffe aquas très
quatuorve pedes profundas, earundemque fundo inhæfiffe : verum ibine etiam
crefcere perrexerint, ignoro ; in aqua femipedali abiiffe in arbores, feio.
Seminis igitur apex, folo infixus, breviefuis lateribus emittit radices
paucas, fibrofas, lentas, atque horizontales. Marcefcunt, caduneque bra-
ôeæ duæ, qui coni partem conftituebant exteriorem; atque etiam ilia, quæ
adftabant huie utrinque foliola. Conus vero protruditur in ramulum polli.
carem, fuperne ornatum foliis binis fesquipollicaribus gemmaque intermedia
confimili : atque ita crefcere pergit. Fruftus igitur file fubulatus futur®
arboris verus truncus jeft. Radices tempore lignofse evadunt; & , five has
alluens perpetuo tranfiensque mare, limum arenasve alio abripiendo, caufa
Gt; five re ipfa radices furfum æque ac deorfum inincremento elongentur;
poft -
poft paucos menfes folo altiores arcuumque in modum fuftencare arbufculse
truncum elevatum confpiciuntur. Seminis jam vegetantis pars infima valde
eft arcuata faepe ; quod fieri, credo, quando oblique admodum terræ illap-
fum, radicibusque jam a£tis veluti firmatum, folis actio vi. attrahente fua eri-
git ; unde incurvari oportet inferne.
Vixdum bipedalem vel tripedalem altitudinem attigit, ramufculisque or-
nàta aliquot comam formavit; quin e trunco, loco prioribus paulo altiori,
novæ radices prorumpant, quæ terram verfus arcuatas,. eidemque tandem
immiffæ, nutriendx & fulciehdæ arbori inferviunt. Eodem modo ad duodecimum
usque pedem vulgo pergere folet, quando apparet fylva radicum
e trunco ramisqUe fenioribus ad quinquepedalem altitudinem ortarum. Ad
hanc ætatem pervecla arbor radices paucas emittit ; fed incipit tunc fiiam
quaquavorfum comam extendere, & in ramis fcilicet proferendis elfe tota.
Tandem etiam ex ramis vel altiflimis radices, absque fitu determinate ramo-
fas, & aliquando terram ingreffuras, generat; quae omnes, ficuti etiam præ-
tedentium plurimæ, ortæ ad angulum circiter ocloginta graduum five re£to
paulo minorem, primo recta tendunt, dein proprio pondéré incurvantur
verfus folum. Sunt autem hæ radices teretes, ferrugineæ, primo fragiles,
dein lentæ & firmx, cortice cralfo, medulla fibrofa; quarum apex obtufus
tegitur membrana campanulata, fubcornea, nigricante, fub terra difeeden-
te. Pereunte autem a contufîone vel fractura hoc apice, protrufio ulterior
impedita ceffat; fed unius loco fupra partem læfam emergunt très quatuor
pluresve radicum rami novi.
Ex di£tis colligi poteft, quam denfas & quam vaftas fylvas in incultis
inundatisque littoribus conftituere hæ arbores tempore valeant; quamque
præbeant ftupendum Europæis fpeftaculum? His proxime pernoftare, ne
dicam habitare, ob pefllmorum culicum horrendam frequentiam, Europæo
in fummam poenam cedere poffet, etfi moderate id barbari ferant ; in ipfis
autem mediis fylvis vix eft, qui perpeteretur. At has incolunt ardeæ nu-
merofie, fulicæ, aliæque id genus aves. Ibi cancrorum agmina invenire eft,
Intexta radicum infimarum compages ftabile ac firmum folum præbetafTueto
barbaro venatori, ut gradi fuper limo & undis absque periculo poffit. Ar-
cubus radicum mare fpectantium fubmerfarumque accrefcunt jactata ilia in
itineariis oftrea, quæ feruntur arboribus innafei, non minus avide ab Ame-
ricanis omnibus expetita comeftaque quam ab Europæis fua. FruEtus adhi-
bentur æque ac cortex ad condenfanda coria. Hifpanis dicitur Mangle, An-
glis Mangrove, Gallis Palétuvier & Mangle.
Habitat in Caribæis vicinaque Continente.
T BOCCO