F U C U S inflatus, Linn.
C r y p to g am ia A lg a . Aquatica*
C har. E ssent. FruStif. fern. Vejicula adfperfæ granis immerfis apice prominulis.
Sent, folitaria.
Sedlio -Alati, feu Fronde plana, Jlipite medium per currents.
FÜCUS fronde plana alata didiotoma integerrima.pundlata in-flata apice divifo.
F. inflatus. Linn. Sp. PL 1627. Syjl. Feg. ed. '12. 715. Fl. Lappy n., 468. Lightf*
FI. Scot. 910.
ïn Bodotriæ. rupibus marinis, non longe .ab Edinburgo,:copiofiùs■ crefcentem
inveni menfe Junio anno 1782. In Finmarkiæ ons.legit'Lin'næus.
R adix nulla, bafi enim ftipitis paülüm dilàtatâ rupibus firmiteraffigitur, nutrimen-
tum vero ex aqua, per totam frondis.fuperficiem, modo congenerum haurit.
Stipes fubcompreffus, brevis, niger, balin verfus fæpe foliolofo-prolifer.
F rons fubpedalis, eredtiufcula, fubinde fpiraliter contorta (Linn.) dichotoma, ob-
tufa, integerrima, bafi tandem ferrato-dadera, apicem verfus papillofo-punftata,
Htque hmc inde inflata j recens tota atrb-olivacea, glabra, nervo medium percur-
rente.
F ructificationes, quas Linnæus nunquamgvidit, prope apices laciniarum frondis
paffim collocantur, e congeriebus irregularibus. feminum vel capfularum, utrinque
prominentium, confiantes.
Obs. Nonduia me fciente in littoribiis Angliæ meridionalibus inventus eft hie
Fucus. Celeberrimus enimvero Hudfon varietatem aliquam Fuci fui ceranoidis
ad F. inflatum Linnæi refert, fed ilia fpecies enervis a noftra- longé differt.
Gmelin F. inflatum Linniei, a fe îpfb non vifum, ad I . veficulofum vulgarem hy—
potheticè, nec male, retulit, cujus opinionem amplexus eft optimus nuper de-
fundlus Lightfoot, qui et deferiptionem egregiam addidit.
Expl. T ab.
a a Fruâificatio.
b Veficula frondis tranfverfè feéta.