F A S C I C U L U S T E f t T I U ' S , 49
T A BU L A QUINQUAGESIMA NONA.
Blhai ampliffimis foliis, florum vafculis coccineis, Plum. Nov.pl. gen.
50-
MU SA fpadice ereÊlo. Linn.fpec. pi. 1043. no. 2.
Truncus eft Culmus humilior quam in vulgari Mufa, teres, glâber, fêlé
expandens, & terminans in . .. - . , : ■ ,
Folia utcunque fèx, ovato-oblonga, obtufâ, patentia, feu plana,erecta,
glabra, integerrima, nervis transverfàlibis e linea longitudinali media
ad angulum reÉium egredientibus, quales nervi naturali (uo decurfii in
folii majoris fegmento confpiciuntur in infima tabulae parte delineati.
Folia autem bina marginalia lacerata lacinias exhibent a vends agitatas,
uti in Mufat. vulgaris foliis eriam læpe fit. _
Petiohs quivis folium fuftinens glaber eft, baft latiore reliquos inftar vagina;
ambiens,fenfim fixperne magis contradus & canaliculatus, dein
fere ad dimidium prope folium in fuprema parte teres eft, atque per
fotam folii longitudinem decurrit, & ad ejus extremum evanefcit.
Spadix in ipfo caudicis centra ortum ducit; inter vaginas petiolorum, fim-
plex, ereausy teres, glaber, varias'.in fuprema parte producens fpa-
thas alternas & inbricatas, intra quas flores phures conjundi continentur
uti in Mufa. _ _
Spatha hæ oblongo-ovatæ, feu ovato-acuminatæ, quam arailume libr în-
cumbunt , pluriumque gerunt florum acervum, uti ad Litt. A. adpa-
ret, e quibus
Fiores excrefcur.t monopetali, ringentes;, in duas partes fedi, quarum
fûperior ereda reclinata, inferior connivens & declinata y uti ad Litt.
B. adparet, cum Nedario C. & ftaminibus fex fubulatis longiffimis e-
reais D. germini E infidentîbus, .
FruÛus eft carnofus, trigonus F , obtufus, foetus feminibus irregularibus
G duris & rugofis, oblongis H, quæ receptaculo columnari adhærent,
& fterilia .fùnt.
Objervatio. Variât hæc planta fruau coccineo, lubnigro, & variegato,
uti notatur a Plumierio, qui licet hanc fêparaverit a vera Mufa, acfin-
gulare ex utrisque conftituerit genus in novis fuis Plantar. genéribus,
adeo tamen noftra fimilis eft Mufa., ut vix differentia fpecifica detegi
queat, ac naturæ vim inferre deberemus, fi ad varia hæ reducantur genera,
unde & fàgaciffimus Linnaus has primus optime ad unum re-
tulit genus in Jpec. pi. 1. c. difiinxitque eas in Musam fpadice nutante,
& fpadice eredo, quæ nota realis in biriis hifce obtinet plantis.
Plumier, veto dicit, piftillum abire in fruaum , cum in Mufa calix fiat
frudus : Optandum itaque eflet, ut aliquis in folo natali frudificatio-
nem hujus accuratius examinaret.
N. B. In ordine jam fêqueretur Icon Bontia , quæ.BONTIÂ arbo-
relcens, Thymelææ facie vocatur a Plum, in nov. gen p. 32. ubi vi-
M de;