*$£ (42) S fc
futi. Flores purpurei, quorum duo petala parum incurva
ta florem'irregulärem efficiunt. Acus lèquitur lon-
giflima, gracilis. Collegi circa Hanfem in Media. Pro-
fert Barallierus Geranium, MyrrUnum, tenuifolium, amplo
flore purpureo lew- 1245. collegi hoe etiam circa
Conftantinopolim flore multo maiore, ac alias efle folet,
fed quia promifcue flore maiore & minore reperitur,
fpecie non efie diftindam concludo. Nee radix, uti
Barallierus vult, diverfam facit fpeciem, fimilem enim
defcribit Raius Hift. excepta perennitate, quam <uo loco
relinquimus. Videmus hoe aliis quoque plantis contingere,
quod floris magnitudine varient, ex quibus immerito
diverfie finguntur fpecies. Sic eadem planta eft Ptarmi-
ca Orientalis, Santolinoe folio, flore maiore Tourn. Coroll.
cum ilia quæ flore eft minore. Pt ar mica Orientalis,
foliis Tanaceti incanis , femiflofculis florum pallide luteis
non differt a Ptarmica Orientait, foliis Tanaceti incanis,
femiflofculis florum brevioribus Tourn. Coroll. Huius notât
funt Ranunculus Samius dulcis, nemorofus, tuberofa
radice, latifolius, flore magno cæruleo, & flore parvo coe-
ruleo. Ranunculus Orientalis PulfatilLc folio, flore parvo
& Ranunculus Lesbius, Pufatiüoe folio, flore magno Tourn.
Coroll. ubi plures occurrunt eiusmodi varietates. Ipfe
Tournefortius fatetur , florum magnitudinem efle diverfam
, fed non fpecies diverfas conftituere , de Cifto enim
ladanifera inquit : Nafcitur in Ponto flore longe maiore,
quam in Creta, unde varietas eius videtur. "Obfervavi
hanc florum varietatem in Ranunculo longifolio paluftri
C. B .P . Spergula marina I. B. &in aliis Geranii fpecie-
bus. Geranium foliis Pimpinelhe DM. Cat. eft varietas
Geranii
■ »« (43) »
Geranii deutet folio minoris fupini C. B. Geranium
montanum rotundifolium, perenne , flore purpureo maiori
Barr. Icon. 1040. eft Geranium columbinum minus, ma-
tori flore & foliis florum bifidis Bot. Monfp. Geranium Ba-
trachoides, flore purpureo, reflexo, Italicum Barr. Ic. 39.
an a Geraniofufco Hort. Eyfl. diflerat dubito. Petala qui-
dem florum apudBarr. acutiora pidta funt, fed quis illius
figuris fidem habere poteft?
Tah. XLIX.
Fig. I.
Agaricus varii coloris, erinaceus.
QUi hie delineatur eft pediculo donatus, quando
„enim in ligno terra operto nafcitur, pediculum
acquirit &Fungum mentitur, quod etiam in aliis obfer-
vamus Agaricis. Si vero truncis refedis terrae proxi-
mis adnafeitur, femicircularis eft, craflus fatis & fuccu-
lentus, circa exortum lanugine alba mucida obfitus, fpi-
thamam interdum longus & palmam latus, fuperne va-
riegatus, hirfutus & circa oras villoilis. Prona pars
aculeis fufeis aut variegatis lineas duas vel tres longis a-
fpera eft inftar Fungi pene candidi, prona parte erinacei
I. B. Hie Fungus erinaceus immerito a Botanicis in
tres difeerpitur fpecies. Iunior enim albicat aut lutefeit,
tener eft & efculentus, antiquus vero rigidus evadit &
coriaccus coloremque mutat, nec in putrilaginem more
Fungorum abit, fed ufque in hyemem fuperftes remanet,
& talem defcribit Bauhinus, a quo aetate folum differunt
Fungus erinaceus albus efculentus, in Jylvis Tufculanis
Bocc. & Fungus erinaceus luteus FI. Ien.
F 2 Fig;.