r. RniUx nut ivire ejiiscioni.
I. Cniilis nut imrs cjuBdoiu.
g. Gcmmn.
r. Folium,
s. Slipulft.
i. luflorescontiii nut pnre ejiigficiii.
b. Brnctca.
J, Alnbnstriim.
1. Flosc
Calyx aut p.irs ejusdem.
r. Corolla.
Tabulas linbitnm rafcrontca cl. C- F. Schmidt,
EUBIACEAE : GEOGEAPHIA.
S I G L A ,
St. stamen,
a. Antlicrn.
1>. vel po. Pollinis grnaniu.
d. Discus.
0. Ovarium,
atll. Stilus.
•stg. Stigma,
fr. Fructus.
ov. Ovuluin.
am, Someu.
nl. Albumcu,
0. Embryo.
= horizoutaliter sectum.
Il vertiealiter sectum.
j. junior,
f, i. racle iiiferim-e.
dee. desupor.
1, V. a latcrc ventrali visnm.
d. V. a Intere dorsali vìsniu.
1, 1, a Intero laterali visum.
ap. apoi tum.
D. Diiigraiuma.
Berolìneusìs, analyses cl. nuotor C. Schumann dolincavit; tali. I.XXXXVI e Trans. Linn. Soc.
vA. X X II . l. B2. lab. C e Karst. Flor. CAmnb. t. $ mutuatne.
DE DISTRIBUITONE GEOGRAPHICA RUBIACEARUM.
Familia vasta Rubiacearum quoad nunienim specierum
totius regni vegetabilis locum quartum tenet; ad liunc usque
diem mea sententia, lìt e tabula I. elucet, c. 4000 speeies
descriptae snnt, ita ut in classi Gamopetalarum familia nostra
a Compositis (10—12000 sp.) sine ulla dubitatioiie cum iis
affinitate arctissima coiijuuctis et inter omues familias louge
praestantibiis tantum superetur; inter Polypetalas Legiimi-
nosae speciebus pluribus (6500) gaudent, in Monocotyledoneis
OrcMdaceae (4500—5000 sp.) ei numero specierum autecellunt.
Tribuuin in hoc opere et in enumeratione generum cum cl.
H ookek fil. 25 agnovi, quas el. Baillon Diervilleas, Loni-
eereas, Sambuceas et Adoxeas (uUeriores non sine liaesitatione)
Rubiaceis praeterea adjiciens iu Histoire des plantes ad 13
reduxit. Quamquam manifestum est tribus a cl. Hookeu f il .
acceptas non semper bene limitatas, iuterdum potius transitu
unius alteriusve coujiinctas esse, tameii reduction! nec tribiuim
nec generum a cl. Raillon propositae assenliri possum.
Dum cl. Baillon 192 getiei-a desci-ipserit, inimerum generum
a 337 Hookerianis au.xi ad 366, quorum nonnulla ab
auctoribus aliis et pauca a me ipso condita sunt. Conjunctio
tribuum quarundam Caprifoliaceavnm cum Rubiaceis hand in-
epla videtur ; quum autem illae jam antea iu Flora Brasiliensi
adumbratae siut, hoc loco eas silentio prae.tereo.
E tabula I. distributionem Rubiacearum per totum orbem
exhibente elucet, hane familiam maxima pro parte regionibus
calidioribus, pi-aesertim tropicis propriam esse. Ultra 75 “/o
omnium specierum in his regionibus proveiiiunt e t dein ad
septentrionem e t ad meridiem versas ita diminuuntnr, ut in
Europa boreali 49 tantum vel 1,2 “/o et in Chile 56 vel 1,4 “/o,
in Africa australi 120 vel 3 “/o, in Australia extratropica 75
vel fere 2®/o reperiantur. Ubi autem centrum vegetationis
hujus familiae quaerendum sit, hodie vix eruendum, quia
numerns generum peculiarium in heiuisphaeria utraque fere
aequalis et quia orbis gerontogeus nonnnllis gaudet, quae in
America species paucas vel solitariam offerunt et vice verea.
America australis omnes terrae regiones a me ipso constituías
numero specierum superai; speeies alit 1200 vel 30 “/o-
Deiii Malaisia sequitur 607 speeies vel 15 "/a praehens quae
mihi autem nimis nuiltiplicatae videutur. Me non falli puto,
si speeies totius Asiae australioris ad c. 1000 existimo, qnae
25 “/o omnium efficiunt. Tertiiim locum Africa tropica tenet,
Cl. Hiekn imraerum specierum, quae continentem Africae
tropicae inhabitant, nuper ad 550 coiistituit. Si insulae
Africae orientalis, quae non paucis speciebns liospitium prae-
bent, huic regioni adjiciuntur, speeies 660 perceiiseo (16,6 “/o).
Minim est, Polynesiam numero specierum et generum Austra-
liam tropicam ipsam excedere.
Quamquam regiones temperatae omnibus bis regionibus
multo speciebus inferiores sunt, tamen nonniillae speeies ge-
nei'is Galii circulura Arctui'i transgrediuutur; Galimt ìiligi-
nosum et x¡aluslre e. g. in peninsula Kolae optime vigent et
in insulis Malouiuis Americae australis coelo satis aspero
speeies nonuullae ejusdem generis reperiantur. Etiam In
montes eiatiores adscendunt ; in hemisphaeria australi genera
Coprosmalis e t Nerlerae cum iis consociantur.
Maximus generum monolypicovum iiumerus in hac familia
147 ti- e. 4 0 “/» omnium hodie notorum), quae regiones
arctiiis limitatas incolunt; 52 Americana, 44 Asiatica, 39
Africana, 7 Polynesia, 4 Australiensia, uullum Europaeum,
His 6 alia latius dispersa annectenda sunt, nempe Putoria
et Callipcllis, quae Europa mediterranea et Oriens aluut,
Mitchélla circumpolaris Americae boreali et Japoiiiae communis,
SheranUa ab insulis Antillanis nsque ad Japouiam
divulgata nunc etiam in America boreali et australi locis
pluribus collecta, Serissa cujus locus uatalis hodie ignotus a
Japonia usque ad Malaisiain persequitur, ScypMphora in India
orientali, Malaisia, Australia tropica et Polynesia baud infrequens
et Hemidiodia quam ex America centrali et australi
et e Malaisia vidi. Haud improbabile est, Serìssae, Sherar-
diae et Hemidiodiae migrationes liominum auxilio sublévalas
esse; praesertim ulteriores duas plantas e locis natalibus
casa in Americam et Asiam introductas esse persuasum
4 1 7 EUBIACEAE : GEOGEAPHIA, 4 1 8
habeo, ut pariter Richardsonia scabra et Galium aparine cultura
vel commercio late dispersa sunt.
Quoad distributionem tribuum attinet, Henriquezieae,
Catesbaeeae, Criickslianhsieao, Reliniphylleae et Coussareeae in
America sola, praecipue in America australi vigent. Knoxieas,
Alborteas, Vanguerieas contra hemispbaerium orientale soia
nutrit. Naucleeae, Cinchoneae, Rondeletieae, Condamineeàe,
Hedyotideae, Mussaendeae, Ramelieae, Gardenieae, Guettardeae,
Chiococceae, Ixoreae, Morìndeae, Psycholrieae, Paederieae,
Anthospermeae, Spo-macoceae et Stellatae orbem gerontogaeum
et tieogaeum oriiant. Quarum autem Naucleeae cum geueribus
7 e 9, Hedyotideae cum 19 e 30, Mussaendeae cura 24 e 39,
Gardenieae cum 35 e 50, Ixoreae cum 11 e 14, Morìndeae
cum 8 e 10, Psycholrieae cum 22 e 28, Paederieae cum 6 ex 8,
Anthospermeae cum 17 e 21 imprimis gerontogeae; Oinclioneae
cum 23 generibus e 36, Rondeletieae cum 14 ex 18, Conda-
mineeae cuin 7 e 9, Chiococceae cum 9 e 10 maxima pro parte
Americam incolunt.
E ditione Florae Brasiliensis, si usitato more Guianam
e t Peruviae orientalis proviuciam Maynas includis, in universo
1002 Rubiaceae (25 “/o omnium) cum 834 aulochtlionis
descriptae sunt, ut e tabula IL distributionem Rubiacearum
Brasiliensium demoiistiante elucet Hlae ad 99 genera (21,5“/u)
pertinent. Genera monotypica non desunt, sed multo minus
numerosa quam in aliis regionibus; 21 miimiravi vel 2 l7 u ,
quod vix diinidium proportionis exbibet. quam supra retali.
Alia genera contra valde mnltiformia speeies plurimas in-
eludimi ut Psychotria, quae secundum cl. Mcellbk Aro, 256,
Rtidgea et Faramea, quae c. 90, Maiwurìa, quae 70 speeies
offert. Genns Sjiermaeoces ex auctoribus prioribus pariter
ambita ingente gaudebat; ipse in hoc speeies 2 tantum agnovi
et generi Rorreiiae cl. De Candolle seqneiis partem earitm
maximam attribuì. E materia iimpla persuasum baimi speeies
inordinate valde imiltiplicatas esse, ila ut ultra 60 Brasilienses
ad .84 l'oducerem, quarura noiinullas forsan in futuro uliei-ius
cum aliis conjungendas esse baud improbabile est.
Regioiiem, quam Napaeain dicimus, 48 speeies cum 14
indigeuis, Di-yadera 383 speeies cum 265 indigenis, Oreadem
314 speeies cum 202 indigeiii.s, Najadem 253 speeies cum
174 indigenis inbahitant; 66 autem praecipue e tribubiis a
cl. Mueller Abg. expositis quoad loca natalia ignotae sunt.
Iu tribubiis a me ipso tractatis iiotionem plantarum Oreadum
paulo aliter percepì ac vulgo auctores solent. Investigaiio-
uibiis exactis hodie notum est, etiam in regione, quam Diya-
dem appellamus, illas plantas vigere, quae Oreadi uempe
planitiebus elatis C am p o s dictis et in provindis.S. Paulo,
Miiias Geraés, Goyaz et partibus anstralioribus provinciae
Bahia exteusione maxima evolutis propriae suut. Cacumina
montis Tijuca, Serra de Macalié et praesertim Serra dos
Orgilos formam ulteriorem egregie exliibent. Campos das
Antas, qui verticem montiam Sei-ra dos Orgitos coronai, uon-
nullae speeies Heclieuxiae, Congdonia coerideu, Prejmsa Hoo-
Iteri, Hindsiac speeies e t Relbunii incolunt, quae babitu et
modo vegetationis proprio cum plaiitis campeslribus piane con-
gruuut- Illas ipse planlis Oreadum adjeci. Comineuioratioiie
pariler diginim est, quod plautae nommllae e campis secus
ripas arenosas fluviorum ad lìttora maris descendant, hoc loco
Kubiac, ir.
conditiones ad proventum secundum aptas inveniunt et for-
mationem R e s t in g a dictam efformant, quae arenas steriles
vestimeulo denso fniticum vel snffruticum obtegit,
Dryades maximam partem Rubiacearum in una regione
exhibent, nempe 38 “/o; sì illis Najades conditionibus vegetationis
similes addis, bic numeriis incrementum usque ad 64 “/o
offert. Qua e relatione elucet, Rubiáceas maxima pro parte
tales plantas includere, quae siccitute periodica magis vexautur.
In Brasilia in universo 18 tribus reperiuntnr; nulla intra
fines sola viget, omnes potius eos transgrediuntur, Tribus
Henriqueziearnm, quae genera 2 offert, centrum vegetationis
in Venezuela vicina saltem habere videtur; a t Plalycarpus
ad liunc usque diem in imperio uonduni collectus. Retini-
phylleae, quae distributione simili gaudent, foi-san exemplum
tribus autochthonae offerunt, quum genera Jaclciae et SajpM-
phorae Iiidiae orientalis nequáquam arete cum Reliniphylleis
tjqiicis conjunctae sint. Ambobus exclusis illa tribus mine
genera 2 praebet praeter Reliniphylhm ipsum Synisoon a cl.
Mueller Arg. in hoc opere omissum, a cl. R aillon ad exera-
plum quoddam Schomburgkianum conditura.
E Naucleeis genera 2 in Brasilia vigent: alterum Ce-
phalanthiis cmn specie unica iu Brasilia maxime australi,
Uruguay et Paraguay late divulgata et speciei Boreali-Ame-
ricaime affinis et duabus aliis valde-diversis, quae Peruviam
oi-ientaleni incolunt et qiiae foi-san melius quam aliae coii-
jmictionera hujus generis cum Guettardeis praejiarant. Alterum
geuus est Ourouparia, quae speciebus peniniltis Indiam orientalem
et Malaisiam oi-nat. In Brasilia unica tantura nota
unilis characteribus a genere diversa; 0. Guianensis arbor
ramulis abbreviatis in uncos validos cúrvalos trausformatis
alte scandens in Guiana Galliea ut videtur vulgaris per Hy-
laeara usque ad provinciaiu Mato Grosso progreditili-. Praeter
lianc altera opfime diversa 0. tomentosa E. Sch. e regionibus
Orinocensibus jam a cl. H umboldt in herbaria nostra aliata est.
Cinchoneae in Brasilia inultis geueribus et speciebus
pi-oveniunt. Prionim hodie 38 nota et ex his 17 vel fere
dimidium intra limites Florae Brasiiiensis obsérvala sunt.
E inonotypieis unicum tantmn valde singulare Brasiliae pro-
pi'ium : Molojianlhera jianniotdala Turcz. in regionibus silvaticis
littoris Oceani Atlantici inter Bahia et Rio de Janeiro
arbor elata crescit. Indole fiorum pro rata exigiiorum locum
intermedium intei- Cinchoneas, Oldenlandicas et genus Poso-
qiieriac tenet. Cum tribu priore semina alata et statiiram,
cum secunda placentam globosam stipitatain et discum ad
maturitatem pi-otractara, cum ultei-iore aestivationem et curvationem
alabastri peculiarem et indolem antberarum eom-
imtiiia praebet. Genera Ladenbergiae, Remijiae, Ferdinandnsae
numenini specierum maximum in ditione Hylaeae gignunt,
sed unica vel duae speeies quoque in Oreade vigent. Unni
ulteriora praesertim Brasiliensia sunt, pi-ius ut affine Oin-
chonae praecipue Peruviam ornant.
Ut in tractatu de qualitate et usu exponam, Cinchonae
verae e ditione Brasiliensi omnino exclusae sunt; duae speeies
autem in Surra dos Orgftos coluntur. Hillia distributione
peculiari geographica insiguis; nam e speciebus 4 adirne
cogniti,s unicam H. parasiticam Jacq. (a qua li. Brasiliensis
Cham, et Schlecht. omuiuo non discrepat) ab insulis Antillanis
i
• r i
: r
; V i i